Zestawienie punktów

Moje Dzieci, mam dla Was jeszcze jedno ostrzeżenie, być może zbędne, bo jeżeli macie mojego ducha, nie zechcecie postępować w ten sposób w życiu publicznym. Nie stańcie się oficjalnymi katolikami⁸⁵, katolikami, którzy traktują religię jako odskocznię, ale nie do Boga, tylko do zdobycia pożądanych przez nich stanowisk, korzyści materialnych, zaszczytów, bogactwa, władzy. O takich ludziach pewna poważna osoba powiedziała z humorem, być może przesadzając, że oczy wznoszą ku niebu, a ręce, gdzie popadnie.

Ci, którzy z katolicyzmu robią zawód, w którym mają prawo przyjmować jednych a odrzucać drugich — chcą zanegować zasadę osobistej odpowiedzialności, na której opiera się cała chrześcijańska moralność. Dlatego, że ten, kto nie może czynić użytku ze swojej uprawnionej wolności, nie ma prawa do wynagrodzenia za dobre uczynki ani też nie może otrzymać kary za swoje złe uczynki albo zaniedbania.

Tak jak Wam powiedziałem negują oni zasadę osobistej odpowiedzialności, dążąc do tego, żeby wszyscy katolicy z jednego kraju tworzyli zwarty blok, rezygnowali ze wszystkich swoich wolnych doczesnych opinii, żeby wspierać masowo jedną partię, jedną grupę polityczną, której oni — oficjalni katolicy — są właścicielami i która w związku z tym również jest oficjalnie katolicka.

Nie posługiwać się Kościołem

Niech Was nie dziwi, że może się zdarzyć taka sytuacja. Zazwyczaj władza doczesna z biegiem czasu deformuje tego, kto ją posiada i sprawuje. Dlatego nie jest czymś zaskakującym to, że jakiś katolik o słabej formacji doktrynalnej i ubogim życiu wewnętrznym odczuwa pokusę wykorzystania każdego środka, żeby zachować stanowisko, do jakiego doszedł w życiu publicznym i że czyni wszystko co się da, żeby utrzymać się przy władzy, nawet zniżając się do kompromisów z własnym sumieniem, zniekształcając je.

Jasno rozumiemy, że to, co powiedziałem, może się wydarzyć, ale nie możemy pozwalać, żeby do tego dochodziło, ponieważ cały Kościół może skończyć jako jeniec. Jeńcem będzie hierarchia przywiązana do wozu oficjalnej partii i jeńcami będą wierni, którym uniemożliwi się korzystanie z uprawnionej wolności.

Musimy z tego wywnioskować, moje Dzieci, że mamy obowiązek miłować wolność wszystkich i służyć Kościołowi, unikając wszystkiego, co mogłoby oznaczać posługiwanie się Kościołem w partykularnych celach politycznych. Kościołem możemy posługiwać się tylko po to, żeby odnajdować źródła łaski i zbawienia. Oznacza to rezygnację z własnych interesów, poświęcanie się z upodobaniem, żeby Chrystus panował na ziemi, posiadanie czystości intencji. Z tą mentalnością powinni iść do polityki ci moi synowie, którzy będą mieli szlachetną skłonność, aby służyć swojej ojczyźnie, bronić ludzkiej wolności i rozszerzać panowanie Jezusa Chrystusa.

Dlatego moi synowie będą unikać bycia oficjalnymi katolikami i będą się starali walczyć lojalnie tą samą bronią co pozostali, ukazywać się takimi, jakimi są. Są zwykłymi obywatelami, takimi samymi jak inni, odpowiedzialnymi katolikami, którzy zachowują z pozostałymi katolikami jedność w istotnych sprawach, ale nie chcą tworzyć dogmatów w sprawach nieistotnych, w podlegających opinii kwestiach doczesnych.

Apostołujemy nie po to, by otrzymywać oklaski, tylko żeby brać odpowiedzialność za Kościół w czasach, kiedy jest trudno być katolikami i żeby przechodzić niepostrzeżenie, kiedy jest modne nazywać się katolikami. Istotnie w wielu środowiskach bycie katolikami na serio, nawet bez nazywania siebie w ten sposób, to dostateczny powód, żeby przyjmować wszystkie rodzaje obelg i ataków. Dlatego, chociaż mówiłem Wam niekiedy, że budzi w nas sprzeciw życie z tego, że jesteśmy katolikami, będziemy żyć, jeżeli będzie to konieczne, pomimo tego, że jesteśmy katolikami. Zawsze dodaję: nie zapominając, że jeszcze większy sprzeciw budziłoby w nas życie z tego, że nazywamy siebie katolikami.

Pragnienie służby¹²⁹ ma bardzo jasne, konkretne przejawy, które moglibyśmy również nazwać naszymi dominującymi pasjami, naszymi szaleństwami. Pierwszy z nich polega na tym, żeby chcieć być ostatnim we wszystkim, natomiast pierwszym w miłości. W osobistym rozważaniu mówimy: Jezu, żebym kochał Cię bardziej niż wszyscy! Wiem, że jestem ostatnim z Twoich sług. Wiem, że jestem pełen nędz. Musiałeś przebaczyć mi tak wiele zniewag, tak wiele zaniedbań! Jednakże Ty powiedziałeś, że ten, komu mało się odpuszcza, małomiłuje¹³⁰.

Gorliwość o dusze: mamy gorące pragnienie bycia współodkupicielami z Chrystusem, zbawiania z Nim wszystkich dusz, dlatego że jesteśmy, chcemy być ipse Christus, On zaś dedit redemptionem semetipsum pro omnibus — wydał siebie samego na okup za wszystkich¹³¹. Zjednoczeni z Chrystusem i z Jego Błogosławioną Matką, która jest również Naszą Matką, Refugium peccatorum; wiernie trwający przy Namiestniku Chrystusa na ziemi — słodkim Chrystusie na ziemi¹³² — Papieżu, mamy ambicję niesienia wszystkim ludziom środków zbawienia, które ma Kościół, czyniąc rzeczywistością akt strzelisty, który powtarzam od dnia wspomnienia świętych Aniołów Stróżów w 1928 roku: omnes cum Petro ad Iesum per Mariam!