Zestawienie punktów

Ten nadprzyrodzony sposób postępowania jest prawdziwą taktyką wojskową. – Prowadzisz wojnę – codzienne potyczki twojego życia wewnętrznego – na pozycjach położonych daleko od głównych murów twojej fortecy.

I nieprzyjaciel tam właśnie uderza: w twoje drobne umartwienia, w twoją codzienną modlitwę, w twoją uporządkowaną pracę, w twój plan życia. Trudno więc mu podejść do podatnych na szturm bastionów twojego zamku. – A jeśli do nich dotrze, to i tak bezskutecznie.

Nie przejmuj się, jeśli w twoje rozważania o wspaniałości świata nadprzyrodzonego wedrze się nagle obcy – wewnętrzny i podstępny – głos „starego człowieka”.

To odzywa się „ciało tej śmierci”, domagając się swoich utraconych praw... Wystarczy ci łaski: bądź wierny, a zwyciężysz.

Świat, szatan i twoje ciało to awanturnicy, wykorzystujący słabość dzikusa, którego nosisz w sobie. Chcą, abyś za bezwartościową błyskotkę jakiejś przyjemności oddał im szczere złoto i perły, i diamenty, i rubiny przesiąknięte żywą i odkupieńczą krwią twojego Boga, które są ceną i skarbem twojej wieczności.

Słyszysz? – „W innym stanie, w innym miejscu, na innym stanowisku i w innym zawodzie zdziałałbyś więcej”. – „Do tego, co robisz, nie potrzeba talentu”…

A ja ci mówię: tam, gdzie cię postawiono, jesteś miły Bogu… Zaś te myśli są najwyraźniej szatańskim podszeptem.

Dręczysz się i smucisz, bo przyjmując Komunię Świętą jesteś zimny i oschły. – Powiedz mi, czy przystępując do Najświętszego Sakramentu, szukasz samego siebie, czy Jezusa? – Jeżeli szukasz siebie, masz powód, by się smucić... Ale jeśli szukasz Chrystusa – a tak być powinno – czy chcesz znaku pewniejszego niż Krzyż, żeby wiedzieć, że już Go znalazłeś?

Jeszcze jeden upadek – i to jaki…! Czy masz rozpaczać…? Nie: upokorz się i uciekaj się przez Maryję, twoją Matkę, do miłosiernej Miłości Jezusa. – Odmów Miserere¹ – i w górę serce! – Rozpocznij na nowo.

Upadłeś bardzo nisko! – Zacznij kłaść fundamenty właśnie tam, na samym dole. – Bądź pokorny. – Cor contritum et humiliatum, Deus, non despicies. – Nie wzgardzi Bóg sercem pokornym i skruszonym.

Twoje postępowanie nie jest skierowane przeciw Bogu. – Twoje upadki wynikają z ułomności. – Zgoda, ale te ułomności dają o sobie znać tak często – nie potrafisz tego uniknąć – że jeśli nie chcesz, abym uważał, że jesteś zły, będę zmuszony uważać, że jesteś zły i głupi.

Twoja wola jest bezwolna, jeżeli zdecydowanie nie unikasz okazji. – Nie oszukuj samego siebie, wmawiając mi, że jesteś słaby. Jesteś... tchórzem, a to zupełnie co innego.

To poruszenie duszy, ta pokusa, która cię nadchodzi, są jak opaska na oczach twojej duszy.

Poruszasz się po omacku. – Nie próbuj iść sam, bo upadniesz. – Zwróć się do kierownika duchowego – do swojego przełożonego – a on sprawi, że usłyszysz słowa, które Archanioł Rafał wypowiedział do Tobiasza: Forti animo esto, in proximo est ut a Deo cureris – Bądź dobrej myśli, wkrótce Bóg cię uzdrowi. – Bądź posłuszny, a opadną łuski, spadnie opaska z twoich oczu i Bóg napełni cię łaską i pokojem.

Piszesz mi zniechęcony, że nie potrafisz się przezwyciężyć. – A ja ci odpowiadam: Czy próbowałeś zastosować właściwe środki?

Błogosławione nieszczęścia doczesne! – Ubóstwo, łzy, nienawiść, niesprawiedliwość, pohańbienie... Wszystko będziesz mógł w Tym, który cię umocni.