Głosić wszystkim ludziom powołanie do świętości

Od samego początku mówiłem Wam, że Bóg nie oczekuje od nas rzeczy nadzwyczajnych, wyjątkowych, ale chce, żebyśmy nieśli to błogosławione Boże wezwanie na cały świat i żebyśmy zapraszali wielu do podążania za nim. Jednakże nasz prozelityzm⁸ realizujemy z prostotą. Poprzez przykład naszego postępowania pokazujemy, że wiele osób, a nawet każda osoba może dzięki łasce Bożej zamieniać zwyczajne, codzienne życie w drogę Bożą, w taki sam sposób, jak Wy umiecie czynić Bożym Wasze życie — tak samo zwyczajne.

Nasz sposób bycia ma być przesycony naturalnością, żeby można było do nas zastosować owe słowa Pisma Świętego: żył w ziemi Us człowiek imieniem Hiob. Był to mąż sprawiedliwy, prawy, bogobojny i unikający zła⁹. Jednak ta czysta prostota, o którą się staramy, nie może zamienić się w prostactwo. Bez robienia z czegoś tajemnicy czy sekretu, których nie potrzebujemy ani nigdy nie będziemy potrzebować — miejcie zatem na względzie to, co czytamy w Księdze Mądrości Syracha: non communices homini indocto, ne male de progenie tua loquatur — nie zadawaj się z prostakiem, aby nie znieważono twoich przodków¹⁰.