Zestawienie punktów

Jedni czynią tylko to, co jest w mocy słabych stworzeń, i tracą czas. Powtarza się co do joty doświadczenie Piotra: Preceptor, per totam noctem laborantes nihil cepimus! — Mistrzu, pracowaliśmy całą noc i niceśmy nie ułowili.

Jeśli pracują na własną rękę, bez jedności z Kościołem, bez Kościoła, jaką skuteczność mieć będzie to apostolstwo? Żadnej!

— Muszą się przekonać, że na własną rękę niczego nie zdziałają. Powinieneś im pomóc wysłuchać tego, o czym dalej czytamy w Ewangelii: in verbo autem tuo laxabo rete — ale na Twoje słowo zarzucę sieci. Wówczas połów będzie obfity i skuteczny.

— Jak pięknie jest korygować swoje postępowanie, jeśli z jakiegoś powodu prowadziło się apostolstwo na własną rękę!

Mieć ducha katolickiego oznacza, że na swych barkach odczuwamy ciężar troski o cały Kościół, nie tylko o tę czy inną jego konkretną cząstkę. Wymaga to również, by nasza modlitwa rozciągała się w hojnej prośbie z północy na południe i ze wschodu na zachód. W ten sposób zrozumiesz okrzyk — akt strzelisty — owego przyjaciela, który wobec braku miłości do naszej Najświętszej Matki ze strony tylu osób wołał: “Boli mnie Kościół!”.

Proś Boga, aby w Kościele świętym, naszej Matce, serca wszystkich, jak u początków chrześcijaństwa, były jednym sercem, by do końca wieków naprawdę spełniały się słowa Pisma Świętego: multitudinis autem credentium erat cor unum et anima una — jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich, którzy uwierzyli. — Mówię do ciebie poważnie: oby przez ciebie nie doznała uszczerbku ta święta jedność. Rozważ to podczas swojej modlitwy!

On przyszedł na ziemię, gdyż omnes homines vult salvos fieri — żeby odkupić cały świat. — Kiedy pracujesz ramię w ramię z tyloma osobami, pamiętaj zawsze o tym, że nie ma takiej duszy, która by nie interesowała Chrystusa!

Módl się za cały świat, za ludzi wszelkich ras, języków i wyznań: za ludzi, którzy mają zaledwie mgliste pojęcie o religii, i za tych, którzy nie znają wiary. — A ta gorliwość o dusze, która jest pewnym i jasnym dowodem tego, że kochamy Jezusa, sprawi, że On przyjdzie.

Jakże błyszczały im oczy, kiedy słuchali o pracy wśród dusz w dalekich krajach! Miało się wrażenie, że byli gotowi przeskoczyć ocean jednym susem. Bo świat jest bardzo mały, kiedy miłość jest wielka.

Kiedy chrześcijanin rozumie, co to jest katolickość, i żyje nią, kiedy dostrzega pilną potrzebę głoszenia Dobrej Nowiny o zbawieniu wszystkim ludziom, wie, że — jak uczy Apostoł — musi stać się wszystkim dla wszystkich, aby zbawić wszystkich.

Czasami marnuje się pięćdziesiąt procent aktywności na walki wewnętrzne, których podłożem jest brak miłości, oraz na obmowy i plotki między braćmi. Z drugiej strony dwadzieścia pięć procent aktywności marnuje się na wznoszenie gmachów niepotrzebnych apostolstwu. Nie należy nigdy dopuszczać obmowy i nie można tracić czasu na budowanie tylu domów, a wówczas ludzie będą apostołami w stu procentach.

Synu: wszystkie morza tego świata należą do nas, a tam, gdzie połów jest trudniejszy, jest także bardziej potrzebny.