Zestawienie punktów

Umacniaj swojego ducha umartwienia w drobnych przejawach miłości bliźniego, pragnąc uprzyjemniać wszystkim drogę do świętości pośród świata: jeden uśmiech może być czasami najlepszym wyrazem ducha pokuty.

Kiedy będziesz odczuwać słabość swojego ciała, powtarzaj w czasie osobistej modlitwy: Panie, ześlij krzyż na to moje biedne ciało, które się męczy i buntuje!

By strzec świętej czystości, czystości życia, musisz kochać i praktykować codzienne umartwienia.

Ileż cię kosztuje to umartwienie, które sugeruje ci Duch Święty! Patrz uważnie na Krzyż… a pokochasz to wyrzeczenie.

Przybić się do krzyża! To pragnienie, jak nowe światło, wielokrotnie pojawiało się w umyśle, sercu oraz na ustach owej duszy.

— Przybić się do krzyża? Ileż to kosztuje! — mówił do siebie. A przecież bardzo dobrze znał drogę: agere contra! — zaprzeć się samego siebie! Dlatego błagał: Pomóż mi, Panie!

Powinniśmy przyjmować umartwienia z tym samym usposobieniem, jakie miał Jezus Chrystus podczas swojej świętej Męki.

Umartwienie jest niezbędną przesłanką wszelkiego apostolstwa i doskonałej realizacji każdego apostolskiego poczynania.

By zbliżyć się do Boga, by wzlecieć ku Bogu, potrzebujesz mocnych i hojnych skrzydeł modlitwy i pokuty.

Kochać Krzyż to znaczy umieć chętnie zadawać sobie przykrość z miłości do Chrystusa, choćby to kosztowało i dlatego, że to kosztuje… Oby nie zabrakło ci doświadczenia, że da się to pogodzić.

Duch pokuty nie polega na tym, by w niektóre dni czynić wielkie umartwienia, a w inne ich zaniechać. — Duch pokuty oznacza umiejętność przezwyciężania siebie każdego dnia, przez ofiarowanie Bogu rzeczy wielkich i małych — z miłości i bez afiszowania się.

Tyle świętości w tobie będzie, ile umartwienia podjętego z miłości.