Zestawienie punktów

Jeśli potrafisz kochać innych i szerzyć wśród wszystkich to uczucie — delikatną, subtelną miłość Chrystusa — będziecie się wzajemnie wspierać: i ten, który będzie miał upaść, poczuje się podtrzymany — i zobowiązany — tą braterską siłą, by być wiernym Bogu.

Posłuchaj z ust Jezusa owej przypowieści, którą podaje św. Jan w swojej Ewangelii: Ego sum vitis, vos palmites — Ja jestem krzewem winnym, wy latoroślami. Już masz w wyobraźni, w umyśle, całą przypowieść. I widzisz, że latorośl oderwana od pnia, od winnego krzewu, nie nadaje się do niczego, nie okryje się owocami; podzieli los uschłego patyka, który będą deptać ludzie lub zwierzęta bądź który zostanie wrzucony do ognia…

— Ty jesteś latoroślą: wyciągnij z tego wszystkie konieczne wnioski.

Latorośle złączone z winnym krzewem dojrzewają i przynoszą owoce.

— Co powinniśmy zrobić, ty i ja? Przylgnąć mocno, za pośrednictwem Chleba i Słowa, do Chrystusa, który jest naszym winnym krzewem… powtarzając Mu słowa miłości przez cały dzień. Tak czynią zakochani.

Pomyśl o swojej Matce, Kościele świętym, i rozważ, że kiedy jeden członek słabnie, słabnie całe ciało. — Twoje ciało potrzebuje wszystkich członków, ale każdy członek potrzebuje całego ciała. — Co by się stało, gdyby ręka moja przestała wykonywać swoje zadanie… lub gdyby przestało bić serce!

Chciałbym — a ty wesprzyj mnie swoją modlitwą — abyśmy w Kościele świętym czuli się wszyscy członkami jednego ciała, jak prosi nas Apostoł, i byśmy dogłębnie, bez obojętności, przeżywali radości, cierpienia oraz ekspansję naszej Matki: jednego, świętego, powszechnego, apostolskiego i rzymskiego Kościoła. Chciałbym, abyśmy żyli zjednoczeni ze sobą i abyśmy wszyscy utożsamiali się z Chrystusem.

Bądź pewien, synu, że w Kościele brak jedności oznacza śmierć.

Odrzucaj nacjonalizm, który utrudnia zrozumienie i współżycie: był on i jest jedną z najszkodliwszych barier w wielu momentach historii.

Odrzucaj go z tym większą siłą — bo stałby się jeszcze bardziej szkodliwy — kiedy próbuje się go wprowadzać do organizmu Kościoła, gdzie w sposób szczególny powinna jaśnieć jedność wszystkiego i wszystkich w miłości do Jezusa Chrystusa.

Jeśli brakuje pobożności — tej więzi, która łączy nas mocno z Bogiem, a przez Niego z innymi, ponieważ widzimy w nich Chrystusa — czymś nieuniknionym jest rozpad jedności i utrata wszelkiego ducha chrześcijańskiego.

“Fizycznie oddalony, a jednak bardzo blisko wszystkich: bardzo blisko wszystkich…!” — powtarzałeś z radością. Byłeś zadowolony, dzięki owej komunii miłości, którą, jak ci mówiłem, powinieneś niestrudzenie ożywiać.

Czasami marnuje się pięćdziesiąt procent aktywności na walki wewnętrzne, których podłożem jest brak miłości, oraz na obmowy i plotki między braćmi. Z drugiej strony dwadzieścia pięć procent aktywności marnuje się na wznoszenie gmachów niepotrzebnych apostolstwu. Nie należy nigdy dopuszczać obmowy i nie można tracić czasu na budowanie tylu domów, a wówczas ludzie będą apostołami w stu procentach.