Zestawienie punktów

Pan chce, żebyście sami, z osobistym apostolstwem każdego z Was albo zjednoczeni z innymi ludźmi — być może oddalonymi od Boga a nawet nie będącymi katolikami ani chrześcijanami — planowali i realizowali w świecie wszelkiego rodzaju pogodne i piękne inicjatywy, tak zróżnicowane jak oblicze ziemi oraz uczucia i pragnienia ludzi, którzy ją zamieszkują, które przyczyniają się do duchowego i materialnego dobra społeczeństwa i mogą stać się dla wszystkich okazją do spotkania z Chrystusem, okazją do świętości.

W każdym razie wielkim środkiem, jaki macie do dyspozycji, aby prowadzić taką czy inną formę apostolstwa - każdy na własną rękę lub zjednoczony z innymi ludźmi - jest wasza praca zawodowa. Dlatego tak często powtarzałem wam, że powołanie zawodowe każdego z nas jest ważną częścią powołania Bożego. Apostolat, który Dzieło prowadzi w świecie, będzie zawsze aktualny, nowoczesny, konieczny: ponieważ tak długo, jak długo będą istnieć ludzie na ziemi, będą istnieć mężczyźni i kobiety, którzy pracują, którzy mają pewien zawód - intelektualny lub fizyczny - którzy będą powołani do uświęcania i wykorzystywania swojej pracy do uświęcania siebie i prowadzenia innych do traktowania Boga z prostotą.

Wasza praca, Wasze apostolstwo — które z konieczności musi być bardzo prozelickie^[12] jak w przypadku pierwszych chrześcijan —przyciągnie ludzi chętnych do pracy, z męstwem, z mocnymi nerwami, z silnym duchem, raczej stałym niż błyskotliwym, odważnym, szczerym, miłujących wolność i — dlatego — zdolnych do życia naszym powołaniem. Zdolnych być Opus Dei w swoim życiu, w swojej pracy. I to pomimo tego, że możliwość bycia szczęśliwym w przyjaźni z Bogiem i prowadzenia życia pełnego poświęcenia i służby nigdy nie przeszła im przez myśl - często dlatego, że żyją w szlacheckim stylu.

Powołanie do Dzieła jest dla wszystkich

Liczne są, dobrze to wiecie z osobistego doświadczenia, drogi Bożego miłosierdzia. Do Dzieła muszą przyjść ludzie wszystkich narodów, wszystkich ras i wszystkich języków, młodzi i starzy, bezżenni i żyjący w małżeństwie, zdrowi i chorzy: każdy, aby zająć miejsce, wyznaczone przez Wolę Bożą; każdy, aby skorzystać z okazji— niezwykle szczególnej łaski — którą oferuje mu dobroć Naszego Pana.

Myśląc o tej drodze mającej posmak pierwotnego chrześcijaństwa, które Bóg wzbudził, żeby odnowić w tak cudownie prosty sposób cuda łaski w życiu tak wielu dusz, z radością odczytując powoli na nowo to, co pisał św. Justyn, tak zdumiony wobec podziwu godnej mocy Ewangelii.

My, którzy przedtem mieliśmy upodobanie w rozwiązłości — mówi — teraz lgniemy tylko do czystości. My, którzy oddawaliśmy się sztukom magicznym, teraz poświęcamy się dobremu i odwiecznemu Bogu. My, którzy miłowaliśmy ponad wszystko pieniądze i przyrost naszych dóbr, obecnie nawet to, co mamy, oddajemy dla dobra wspólnego i z tego oddajemy część każdemu, kto jest potrzebujący. My, którzy nienawidziliśmy się wzajemnie i raniliśmy się, oddzieleni różnymi sposobami życia, nie dzieliliśmy domu z tymi, którzy nie byli tej samej rasy, obecnie, po przyjściu Chrystusa, żyjemy wszyscy razem i prosimy za naszych nieprzyjaciół i próbujemy używać perswazji w stosunku do tych, którzy prześladują nas niesprawiedliwą nienawiścią, w tym celu, żeby, żyjąc zgodnie z braterskimi radami Chrystusa, mieli dobrą nadzieję osiągnięcia razem z nami tych samych dóbr, których my oczekujemy od Boga, suwerena wszystkiego⁷⁸.