Zestawienie punktów

Naucz się mówić „nie”.

Trafne słowo, żart, którego nie wypowiedziałeś, uprzejmy uśmiech dla natrętów, milczenie wobec niesłusznego oskarżenia, wyrozumiałość w rozmowie z nudziarzami zjawiającymi się w niewłaściwym czasie, przechodzenie do porządku dziennego nad drobnymi urazami i przykrościami doznawanymi od osób, z którymi stale przebywasz… To wszystko, jeżeli zdobędziesz się na wytrwałość, niewątpliwie stanowi solidne umartwienie wewnętrzne.

Nie mów: „Ta osoba mi się naprzykrza”. – Pomyśl: „Ta osoba mnie uświęca”.

Nie trać okazji, by zrezygnować z własnego zdania. – To kosztuje… Ale jakież to miłe Bogu!

Umartwienie wewnętrzne. – Nie wierzę w twoje umartwienie wewnętrzne, kiedy widzę, że nie cenisz sobie, nie praktykujesz umartwienia zmysłów.

Komuś, kto miał wybuchowego i nieokrzesanego przełożonego, Pan pozwolił modlić się tymi słowami: „Wielkie Ci dzięki, Boże mój, za ten prawdziwie boski skarb, gdzież bowiem znalazłbym drugą taką osobę, która na każdą moją uprzejmość odpowiadałaby kopnięciem?”.

Unikaj destruktywnej krytyki: jeżeli nie możesz chwalić – milcz.

Nigdy nie mów źle o swoim bracie, choćbyś miał aż nadto powodów. – Idź najpierw do Tabernakulum, a następnie do kapłana – twojego ojca – i daj upust swemu smutkowi w rozmowie z nim.

– I z nikim więcej.

Obmowa jest brudem, który kala i utrudnia apostolstwo. – Sprzeciwia się miłości, zużywa siły, odbiera pokój i prowadzi do utraty zjednoczenia z Bogiem.

Gdy zobaczyłem, na czym tylu ludzi spędza swoje życie – całe życie! – (gadulstwo, gadulstwo, gadulstwo ze wszystkimi jego konsekwencjami), tym potrzebniejsze i milsze wydaje mi się milczenie. – I rozumiem doskonale, Panie, że zażądasz rachunku z każdego zbędnego słowa.

Łatwiej jest mówić niż czynić. – Czy ty, który masz język cięty jak brzytwa, spróbowałeś kiedykolwiek, choćby przypadkiem, zrobić „dobrze” to, co według twojej „autorytatywnej” opinii inni robią nie dość dobrze?

Nazywają to różnie: szemraniem, oczernianiem, intryganctwem, wichrzycielstwem, plotkarstwem, obgadywaniem… Oszczerstwem? Podłością?

– Osądy wydawane przez ludzi, którzy nie są do tego uprawnieni, łatwo zamieniają się w zwykłe „nagadali babie w maglu”.