Zestawienie punktów

W głębokim dole wykopanym przez pokorę niech pokuta pogrzebie twoje zaniedbania, przewinienia i grzechy. – Tak właśnie ogrodnik zakopuje pod drzewem pochodzące z niego zgniłe owoce, suche gałęzie i zwiędłe liście. – W ten sposób to, co było bez wartości, a nawet szkodliwe, przyczynia się skutecznie do nowej płodności.

Naucz się czerpać z upadku siłę, ze śmierci – życie.

Smutek, przygnębienie. Nie dziwię się: to tuman kurzu, jaki wzniosłeś przez swój upadek. Ale dość już! Czyż powiew łaski nie rozwiał tego kurzu?

Poza tym twój smutek – jeśli go nie odrzucisz – łatwo może stać się osłoną dla twojej pychy. – Czy doprawdy uważałeś się za doskonałego i niezdolnego do grzechu?

Zachowałeś się dobrze… chociaż upadłeś tak nisko. – Zachowałeś się dobrze, ponieważ się upokorzyłeś; ponieważ się poprawiłeś, ponieważ nabrałeś nadziei, a nadzieja na nowo doprowadziła cię do Miłości. – Nie rób zdziwionej miny, zachowałeś się dobrze! – Podniosłeś się z ziemi: surge – zabrzmiał ponownie potężny głos – et ambula¹: a teraz, do pracy!

No i co z tego? – Nie rozumiem, jak możesz wycofywać się z pracy wśród dusz tylko dlatego, że Boży ogień, który cię przyciągnął, oprócz światła i ciepła, które cię tak radują, czasem daje też dym spowodowany wadliwością narzędzi. – Chyba że chodzi o ukryta pychę: uważasz się za doskonałego!

Niech cię nie boli to, że widzą twoje przywary. Obraza Boga i zły przykład, jaki możesz dawać – oto, co powinno napełniać cię bólem.

– A poza tym, niech wiedzą, jaki jesteś, i niech tobą pogardzają. – Nie smuć się, że jesteś niczym, gdyż dzięki temu Chrystus obdarzy cię wszystkim.

Jesteś brudnym i upadłym prochem. – Nawet gdyby powiew Ducha Świętego uniósł cię ponad wszelkie rzeczy tej ziemi i sprawił, że lśniłbyś jak złoto, to gdy tam, wysoko twoja nędza będzie odbijać promienie Słońca Sprawiedliwości, nie zapominaj o słabości swego stanu.

Jedna chwila pychy strąciłaby cię ponownie na ziemię i przestałbyś być światłem, a stał się błotem.

Uznaj z pokorą własną słabość, abyś mógł powtórzyć za Apostołem: Cum enim infirmor, tunc potens sum – ilekroć niedomagam, tylekroć jestem mocny.

„Ojcze – powiedziałeś mi po spowiedzi pełnej skruchy – jakże Ojciec może znieść tyle śmieci?”.

– Zmilczałem, myśląc, że jeśli twoja pokora każe ci tak się czuć – jak śmieci, sterta śmieci! – to jeszcze z całej twojej marności możemy uczynić coś wielkiego.

Jeszcze jeden upadek – i to jaki…! Czy masz rozpaczać…? Nie: upokorz się i uciekaj się przez Maryję, twoją Matkę, do miłosiernej Miłości Jezusa. – Odmów Miserere¹ – i w górę serce! – Rozpocznij na nowo.

Upadłeś bardzo nisko! – Zacznij kłaść fundamenty właśnie tam, na samym dole. – Bądź pokorny. – Cor contritum et humiliatum, Deus, non despicies. – Nie wzgardzi Bóg sercem pokornym i skruszonym.

Kiedy chcesz czynić coś dobrze, bardzo dobrze, okazuje się, że robisz to gorzej. – Ukorz się przed Jezusem, mówiąc Mu: „Widzisz, jak źle robię wszystko? – Jeśli więc nie będziesz mi bardzo pomagał, będę robić to jeszcze gorzej!”.

Zlituj się nad swoim dzieckiem. Codziennie chciałbym zapisać jedną dużą stronicę w księdze mojego życia… Ale jestem tak niezręczny, że jeśli Nauczyciel nie prowadzi mojej ręki, zamiast zgrabnych liter wychodzą mi spod pióra gryzmoły i kleksy, których nie można nikomu pokazać.

Od dziś, Jezu, będziemy zawsze pisać razem.