Zestawienie punktów

Bez świętej czystości nie można wytrwać w apostolstwie.

Ten ton wyniosłości sprawia, że jesteś uciążliwy i antypatyczny; wystawiasz się na pośmiewisko i, co gorsza, pozbawiasz skuteczności swoją pracę apostolską.

Nie zapominaj, że nawet „miernoty” mogą się wymądrzać.

Kiedy ludzie o złej renomie zawodowej afiszują się ze swoją religijnością i prześcigają w publicznym jej okazywaniu, na pewno macie ochotę szepnąć im do ucha: „Niech panowie z łaski swojej będą mniej katoliccy!”.

W pracach apostolskich nie ma małego nieposłuszeństwa.

To twoje zwlekanie, ta twoja bierność, to wzbranianie się przed posłuszeństwem – jakże osłabiają apostolstwo i jak cieszą nieprzyjaciela!

Inicjatywa. – Powinieneś ją przejawiać w swoim apostolstwie w powierzonym ci zakresie działania.

– Jeśli wykracza ona poza owe granice albo jeśli masz wątpliwości, poradź się przełożonego, nie zwierzając się przedtem nikomu ze swoich przemyśleń.

– Nigdy nie zapominaj, że jesteś jedynie wykonawcą.

Oderwij się od dóbr tego świata. – Kochaj i praktykuj ubóstwo ducha: zadowalaj się tym, co wystarcza, aby prowadzić życie pełne prostoty i umiarkowania.

– Inaczej nigdy nie będziesz apostołem.

Nie ujawniaj zbyt łatwo wewnętrznych spraw swojej pracy apostolskiej. Czyż nie widzisz, że świat jest pełen nieporozumień wypływających z egoizmu?

Nie opowiadaj o dokonaniach „swojej” pracy apostolskiej, chyba że ma to służyć dobru bliźniego.

W pracy apostolskiej należy się podporządkować, oddać, a nie narzucać swoje zdanie.

Posłuszeństwo – oto najpewniejsza droga. – Ślepe posłuszeństwo przełożonemu – droga do świętości. – Posłuszeństwo w pracy apostolskiej – droga jedyna, bowiem w dziele Bożym powinien panować taki duch: albo być posłusznym, albo odejść.