Zestawienie punktów

Oby twoja postawa i twoje rozmowy były takie, ażeby wszyscy, widząc cię lub słysząc, mogli powiedzieć: „Ten człowiek czyta życie Jezusa Chrystusa”.

Siła woli. To cecha niezwykle ważna. Nie lekceważ rzeczy małych, bo one nigdy nie są błahe ani mało ważne. Przez ciągłe odmawianie sobie tych rzeczy i przezwyciężanie siebie w drobiazgach z pomocą łaski Bożej wzmocnisz, zahartujesz swoją wolę, aby być przede wszystkim panem samego siebie. A później przewodnikiem, wodzem, liderem… który będzie zobowiązywać, popychać, pociągać własnym przykładem i słowem, i wiedzą, i panowaniem.

Nie wątpię o twojej prawości. – Wiem, że działasz w obecności Bożej. Ale… jest jedno „ale”: twoje czyny obserwują – lub mogą obserwować – inne osoby, które osądzają tylko po ludzku… I trzeba dać im dobry przykład.

Nie zapominaj, że zanim przystąpi się do nauczania czegoś, należy to praktykować. – Coepit facere et docere – mówi o Jezusie Chrystusie Pismo Święte. Zaczął czynić i nauczać.

– Najpierw czynić. Obyśmy – ty i ja – uczyli się od Niego.

Jeżeli nie jesteś złym człowiekiem, a wyglądasz na takiego, to jesteś głupi. – A taka głupota – kamień zgorszenia – jest gorsza od bycia złym.

„Ale kiedy moje życie zderzy się ze zlaicyzowanym lub pogańskim otoczeniem, czy moja naturalność nie wyda się sztuczna?”– pytasz.

Odpowiadam: twoje życie niewątpliwie zderzy się z ich życiem, ale właśnie na tym zderzeniu, kiedy swoją wiarę będziesz potwierdzać czynami, polega naturalność, o którą cię proszę.

Znużona twarz… szorstkie maniery… wygląd budzący śmiech… antypatyczny charakter. Czy oczekujesz, że w ten sposób zachęcisz innych, by poszli za Chrystusem?

Dobre ziarno sieje się dobrym przykładem, a miłość wymaga, aby wszyscy wzięli udział w tym zasiewie.

Nie przejmujcie się, jeżeli rozpoznają was po waszych czynach. – To owa „miła wonność Chrystusa”. – Pracując wyłącznie dla Niego, radujcie się, że spełniają się słowa Pisma Świętego: „aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie”.

Panie, uczyń nas szalonymi, daj nam szaleństwo zaraźliwe, aby przyciągało wielu do Twojego apostolstwa.

Nonne cor nostrum ardens erat in nobis, dum loqueretur in via? – Czyż serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze?

Jeżeli jesteś apostołem, te słowa uczniów z Emaus powinny spontanicznie wypłynąć z ust twoich kolegów z pracy, kiedy spotkają cię na drodze swojego życia.

Staraj się żyć w taki sposób, abyś potrafił z własnej woli zrezygnować z wygód i dobrobytu, które by cię raziły w życiu innego człowieka Bożego.

Pamiętaj, że jesteś ziarnem pszenicy, o którym mówi Ewangelia. Jeśli nie ukryjesz się w ziemi i nie obumrzesz – nie będzie żniwa.