Kto jest w stanie określić, jak podejmuje się pierwszą decyzję o oddaniu się, kiedy rodzi się ta pierwsza fascynacja i — powtarzam — ten brak logiki? Oddanie — ja mam swoje doświadczenie, a każdy z was ma swoje — które trzeba odnawiać w każdej chwili, każdego dnia, a czasem wiele razy dziennie, aby nie utracić gorliwości pierwszych chwil. Ponieważ zbliżyliśmy się do Chrystusa i poczuliśmy, że Jego Serce bije mocno i zasmakowaliśmy Jego rozkoszy, które są „przebywaniem z synami ludzkimi”³. Już wiemy, ile warta jest miłość Boga.

Tak, musimy odnawiać nasze oddanie. Musimy ponownie powiedzieć: Panie, kocham Cię — i powiedzieć to z całej naszej duszy. Nawet gdyby nasze uczucia nie reagowały, powiedzmy to z żarem łaski i naszą wolą: Mój Jezu, Królu wszechświata, kocham Cię.

Chcę podkreślić brak ludzkiej logiki, który widzieliśmy przez te czterdzieści dwa lata naszej historii. Napotkaliśmy, moje dzieci, Heroda, który chciał zabić tę wielką Bożą rzeczywistość — to nie jest wymysł — naszego życia. To sprawiło, że całkowicie się zmieniliśmy. Dzieło również niejednokrotnie napotykało Heroda na swojej drodze. Ale spokojnie, spokojnie! Nie zrezygnowaliśmy z tak wielu rzeczy. Mędrcy zrobili to samo, nawet porzucając miejsce swojego zamieszkania, gdzie być może mieli władzę i byli uważani za ludzi o wielkim statusie. Nie zrezygnowaliśmy z naszych osobistych interesów dla drobiazgu. Teraz widzimy bardzo wyraźnie, że ten Boży zamysł, jaki wyrwał nas z naszej bezczynności jest zamysłem, który się opłaca. Warto, abyśmy byli wierni. Warto, abyśmy mieli tyle miłości, że w naszym życiu nie będzie miejsca na strach.