Ubi est qui natus est rex Iudæorum?¹. Ledwie Chrystus się narodził, a już uznano Jego królewskość: gdzie jest Król Żydów, który właśnie się narodził? Ludzie ze Wschodu przybywają, aby oddać Mu pokłon. Potężni ludzie — być może byli to książęta lub mędrcy — dali się przyciągnąć zewnętrznemu znakowi, który nie wydaje się wystarczająco rozsądnym motywem. Otrzymali wezwanie, wiadomość, która nie jest zbyt precyzyjna: niezwykły blask gwiazdy. Ale nie stawiają oporu. Z ludzkiego punktu widzenia wydaje się trochę nielogiczne, że wyruszają w podróż w nieznanym kierunku, a tym bardziej, że pytają w Jerozolimie, gdzie panował ktoś inny: Ubi est rex Iudæorum?

Jest, dzieci mojej duszy, wiele nielogicznych rzeczy także w waszym i moim życiu. My również widzieliśmy światło, my również słyszeliśmy wezwanie, my również dzieliliśmy niepokój z tymi ludźmi, który doprowadził nas do podjęcia decyzji, jakie dla tych, którzy nas kochali, byli nam bliscy, być może nie wydawały się rozsądne. Z ludzkiego punktu widzenia mieli rację. Ale ty i ja, mój synu, możemy powiedzieć: Vidimus stellam eius…² — że widzieliśmy Jego gwiazdę i przyszliśmy Go adorować.