Zestawienie punktów

Czy ty, któremu się zdaje, że nie masz żadnych cnót, talentów, zdolności… nie odczuwasz chęci, by wołać jak ślepy Bartymeusz: Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną?!

— Jakiż to piękny akt strzelisty, do częstego powtarzania: Panie, ulituj się nade mną! — Usłyszy cię i przyjdzie ci z pomocą.

Akt wiary: nikt nie pokona Boga! Ani tych, którzy Mu służą!

— Nie zapominaj o tym.

Napełniaj się wiarą, pewnością! — Mówi nam o tym Pan ustami Jeremiasza: orabitis me, et ego exaudiam vos — ilekroć zwrócicie się do Mnie, ilekroć będziecie się modlić, wysłucham was!

Przynoszą do Jezusa chorego, a On spogląda na niego.— Kontempluj tę scenę i zastanów się nad Jego słowami: confide, fili! — ufaj, synu!

To właśnie mówi ci Pan, kiedy odczuwasz ciężar swoich błędów: miej wiarę! Na pierwszym miejscu wiara, a potem pozwól się prowadzić, jak ten paralityk: wewnętrzne posłuszeństwo i uległość!

Brak nam wiary. Kiedy będziemy żyć tą cnotą — ufając Bogu i jego Matce — będziemy odważni i lojalni. Wówczas Bóg, który jest zawsze ten sam, będzie działał cuda naszymi rękami.

— Udziel mi, o Jezu, tej wiary, której naprawdę pragnę! Matko moja i Pani moja, Najświętsza Maryjo Panno, spraw, bym wierzył!

Jeśli napotykasz góry, przeszkody, niezrozumienie, zamęt, których pragnie szatan i które Pan dopuszcza, powinieneś mieć wiarę — wiarę połączoną z uczynkami, z poświęceniem, z pokorą.

W obliczu pozornej jałowości pracy apostolskiej zaczynasz odczuwać pierwsze oznaki fali zniechęcenia, które twoja wiara odrzuca ze stanowczością… — Lecz zdajesz sobie sprawę z tego, że potrzeba ci więcej wiary: pokornej, żywej i czynnej. Ty, który pragniesz zbawienia dusz, wołaj jak ojciec owego chorego chłopca, opętanego przez diabła: Domine, adiuva incredulitatem meam! — Panie, zaradź memu niedowiarstwu! Nie miej wątpliwości: powtórzy się cud.

Środki, jakie podejmują niektóre rządy, aby zagwarantować wymarcie wiary w swoich krajach, przypominają mi pieczęci Sanhedrynu na grobie Jezusa. On, który nie był podległy nikomu i niczemu, pomimo tych zabezpieczeń — zmartwychwstał!

Prawdziwą wiarę poznaje się po pokorze. Dicebat enim intra se — mówiła sobie owa biedna kobieta: si tetigero tantum vestimentum eius, salva ero — żebym się choć Jego płaszcza dotknęła, a będę zdrowa. Jak wielka jest jej pokora — owoc i znak jej wiary!

Brak ci wiary… i brak ci miłości. W przeciwnym razie zwracałbyś się natychmiast i częściej do Jezusa, prosząc Go o to i o tamto.

— Nie zwlekaj dłużej, wzywaj Go, a usłyszysz, że Chrystus mówi do ciebie: “Co chcesz, abym ci uczynił?” — tak jak zwrócił się do owego ślepca siedzącego przy drodze, który błagał Go niestrudzenie.

Niegodziwość niektórych i ignorancja wielu: oto wróg Boga i Kościoła. — Zawstydzajmy niegodziwego, oświecajmy umysł ignoranta… Dzięki pomocy Boga i swojemu wysiłkowi zbawimy świat.