Zestawienie punktów

Nie możesz się dziwić, jeśli w swoim życiu odczuwasz ciężar, o którym mówił św. Paweł: “W członkach moich spostrzegam prawo inne, które toczy walkę z prawem mojego umysłu”.

— Przypomnij sobie wówczas, że należysz do Chrystusa, i uciekaj się do Matki Bożej, która jest twoją Matką: Oni cię nie opuszczą!

Panno Nieskalana, Matko! Nie opuszczaj mnie: spójrz, jak moje biedne serce zalewa się łzami! — Nie chcę obrażać swojego Boga!

— Wiem już i myślę, że nigdy nie zapomnę, iż nic nie jestem wart. Jakże mi ciąży moja małość, moja samotność! Ale… nie jestem sam! Ty, słodka Pani, i mój Ojciec, Bóg nie opuszczacie mnie. W obliczu buntu swojego ciała i w obliczu diabelskich argumentów przeciwko swej wierze kocham Jezusa i wierzę: Kocham i Wierzę.

Na drodze osobistego uświęcenia można mieć czasami wrażenie, że zamiast iść naprzód, cofamy się; zamiast stawać się lepsi, stajemy się gorsi. Dopóki prowadzimy walkę wewnętrzną, ta pesymistyczna myśl jest jedynie fałszywym złudzeniem, kłamstwem, które należy odrzucić.

— Wytrwaj w spokoju: jeśli walczysz zawzięcie, postępujesz na swojej drodze i się uświęcasz.

Chcę cię ostrzec przed trudnością, która może się pojawić: to pokusa zmęczenia, zniechęcenia. — Czyż nie masz jeszcze świeżo w pamięci tamtego życia — twojego życia — bez kierunku, bez celu, bez powabu, które światło Boże i twoje oddanie ukierunkowały i napełniły radością? — Nie bądź tak głupi, ażeby zamienić to obecne życie na tamto.

Opadają cię wątpliwości i pokusy, które przychodzą elegancko zamaskowane. — Cieszę się, gdy mi to mówisz: widać, że diabeł uważa cię za wroga i że łaska Boża cię nie opuszcza. Walcz dalej!

Wydaje się, że panuje spokój. Lecz nieprzyjaciel Boga nie śpi… — Czuwa również Serce Jezusa! To jest moja nadzieja.

Dzięki Ci, Panie, ponieważ — dopuszczając pokusę — dajesz nam równocześnie piękno i moc swojej łaski, żebyśmy zwyciężyli! Dzięki Ci, Panie, za pokusy, które dopuszczasz, żebyśmy byli pokorni!

“Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie”… Jest rzeczą zdumiewającą, jak można porzucić sprawy Boże dla przelotnej ułudy!