Zestawienie punktów

Moje córki i synowie, kiedy mówimy o pracy świętego Rafała, nie możemy ograniczać tego pojęcia do pracy ze studentami. Apostolstwo pracy świętego Rafała obejmuje także młodzież pracującą, chociaż spotkania odbywają się w innych miejscach, poza domami Dzieła.

Logicznie, wszyscy muszą być uformowani w tym samym duchu, przy wspólnych ogólnych kierunkach i z własnymi cechami, które są takie same dla wszystkich. Powiedzieliśmy już, że młodzi, którzy uczestniczą w tej pracy nie mają żadnych zobowiązań wobec Opus Dei; są to dobrzy przyjaciele Opus Dei.

Dowiedzieli się o apostolstwie Dzieła i dobrowolnie włączyli się w naszą pracę; przyłączyli się do nas, aby pozostać tymi, którymi byli do tej pory: studentem, pracownikiem biurowym, robotnikiem.

To znaczy, że osoby te nie nabywają, podkreślam wyraźnie, żadnego związku prawnego z Dziełem, ani z domami Dzieła. To jest powód, dla którego pierwszą rzeczą, jaką im się mówi na pierwszych zajęciach, na które uczęszczają, że nie tworzymy żadnego stowarzyszenia; że nie ma potrzeby podpisywania żadnych podań, aby przyłączyć się do apostolskiej pracy Opus Dei.

Jest jednak jasne, że ci, którzy przychodzą, aby się z nami formować, odczują zmianę, wewnętrzne poruszenie, które wielu z nich zmusi do przemiany życia i obudzi we wszystkich obowiązek starania się, by żyć jako konsekwentni katolicy.

Odczują w każdym razie szczery pociąg do ducha Opus Dei, ludzki podziw – dla naszego wyłącznie duchowego sposobu podejścia do problemów i ich rozwiązywania – który posłuży jako podstawa do zaszczepienia w nich idei nadprzyrodzonych, wielkiego umiłowania wolności i osobistej odpowiedzialności oraz pragnienia, które doprowadzi ich w końcu do bycia dobrymi chrześcijanami i, być może później, do wielkodusznego poświęcenia się służbie Bogu jako członkowie Jego Dzieła.

Lepiej zrozumiecie dzieło świętego Rafała, jeśli rozważycie je niezależnie od prozelityzmu^[9], choć w rzeczywistości dzieło świętego Rafała i prozelityzm zawsze idą w parze, ponieważ ze wszystkimi prowadzimy prozelityzm, czy są ze świętego Rafała, czy nie: jedni otrzymają łaskę powołania, a inni nie.

Jeśli skupimy naszą uwagę na tych, których traktujemy jako zwykłych przyjaciół dzieła świętego Rafała, odkryjemy, jak w naturalny sposób rozwijać z nimi nasze apostolstwo: czego mamy ich nauczyć, czego od nich oczekujemy i czego oni oczekują, czego Bóg od nich wymaga.

Prozelityzm dla dzieła świętego Rafała zaczyna się więc poprzez przyjaźń, poprzez zwykły lub zawodowy kontakt z jednym z moich synów lub jedną z moich córek. Przyjaźń i kontakty, których w Dziele doświadczają, od pierwszej chwili są nadprzyrodzone, ponieważ jest to dzieło apostolstwa; ale nie od razu to dostrzegą, dopiero później zrozumieją i przyswoją bez potrzeby wyraźnej deklaracji.

Ta przyjaźń, ta relacja z jednym z Was poszerza się, z jednej strony przez serdeczność, sympatię i częstotliwość, z jaką ta osoba przychodzi do domu Opus Dei, gdzie została nauczona, że powinna uważać go za swój własny dom; Oczywiście łączy się z przyjaźnią z pozostałymi osobami, które poznaje w tym naszym domu. A z drugiej strony, ponieważ osoby uczestniczące w dziele świętego Rafała przyjmują i przestrzegają ducha Opus Dei, mają prawdziwe przywiązanie i miłość do Dzieła, które zaczynają uważać za swoje własne i z którym stopniowo się identyfikują.