Zestawienie punktów

W pracy świętego Rafała kierujemy się do wybranych^[2] młodych ludzi ze wszystkich środowisk, nie czyniąc żadnych różnic. Nie dziwcie się, że mówię o wybranych, chociaż interesują nas w równym stopniu wszystkie dusze. Aby dotrzeć do wszystkich, konieczne jest dokonanie wyboru. Każdego dnia – podczas Mszy Świętej – polecam ich, gdy z wyciągniętymi rękami wymawiam nad darami modlitwę: et in electorum tuorum iubeas grege numerari!¹; racz nas przyjąć, Panie, do grona swoich wybranych.

Bez tworzenia stowarzyszenia młodzież uczestniczy w zajęciach odbywających się w naszych domach (lub poza nimi), i w ten sposób może otrzymywać od nas dobre przygotowanie nadprzyrodzone i ludzkie; poznaje Opus Dei; otrzymuje środki do rozwoju charakteru; uczy się walczyć i zwyciężać w walce ascetycznej.

Dzięki temu apostolstwu przekazujemy wielu młodym osobom podstawy ducha Dzieła: pomagamy kształtować charakter; uczymy zarządzania wolnością; przekazujemy doktrynę katolicką zarówno słowem jak i przykładem; zaszczepiamy w nich chrześcijańską troskę o służbę duszom z miłości do Boga.

Bezpośrednim celem jest integralna formacja

Zatem bezpośrednim celem dzieła świętego Rafała jest zapewnienie jego uczestnikom integralnej formacji. Dobrze jest, by zdawali sobie sprawę, że te zajęcia są bardzo ważne, ponieważ pomagają im przygotować się do bycia dobrymi rodzicami lub – jeżeli tego zechce Bóg – duszami całkowicie oddanymi w Jego służbie. Dlatego potrzebne jest ich osobiste zaangażowanie, poważne podejście i poczucie odpowiedzialności: zalążek oddania.

Jeśli ktoś w trakcie studiów zachowuje się dziecinnie i nieodpowiedzialnie, dyplom akademicki lub kwalifikacje zawodowe nie uczynią z tej osoby prawdziwe dojrzałego człowieka.

To samo można powiedzieć o młodzieży z każdego innego środowiska społecznego: zaniedbana młodzież jest jak nieuprawiane pole, które rodzi tylko ciernie². Naszą misją jest uprawiać tę glebę, aby przyniosła owoce, czyli formować dziewczyny i chłopaków, by stali się dojrzałymi kobietami i mężczyznami.

Dlatego wpajamy dziewczynom i chłopakom świętego Rafała przede wszystkim wielkie poczucie odpowiedzialności, uświadamiając im, że nauka i praca są poważnymi obowiązkami, poprzez które uświęcamy się. Tak rozwijamy w młodych sercach cnoty ludzkie, które są niezbędną podstawą do kultywowania cnót nadprzyrodzonych.

I uczą się żyć z innymi w sposób charakteryzujący ducha Dzieła, czyli mając zrozumienie dla wszystkich i przebaczając. Ten duch prawdziwej miłości chrześcijańskiej pomaga im żyć braterstwem między sobą i innymi oraz rozpala w nich czynne pragnienie apostolstwa wśród przyjaciół i kolegów.

Ta uprzednia znajomość jest niezbędna, ponieważ przyjaźń pozwala nam poznać osobę, z którą mamy do czynienia. Gdy jesteśmy przekonani, że spełnia ona minimalne warunki, by nas zrozumieć, rozmawiamy z nią o potrzebie ideału, o który należy walczyć, a którym jest nic innego jak dobrze przeżyty katolicyzm, który pomaga również w osiągnięciu poprawy społeczeństwa i rozwiązaniu wszystkich problemów, jakie stawia przed nami ten świat.

Powiemy jej, że można to osiągnąć przez osobistą poprawę każdego z nas, przez docenienie wartości cnót ludzkich, o których na ogół się zapomina; i że ponieważ trudno jest walczyć w pojedynkę, musimy opierać się na sobie nawzajem, aby wytrwać w tej walce. W ten sposób zdobędziemy potrzebne informacje, ponieważ ten, kto nie jest w stanie zrozumieć Dzieła, nie nadaje się do pracy świętego Rafała.

Szukając osób do dzieła św. Rafała należy też wziąć pod uwagę ich cnoty ludzkie, nad którymi zawsze można pracować z pomocą łaski: szczerość, wielkoduszność, pracowitość, szlachetność, dyskrecję, optymizm. Jeśli ktoś ma zakorzenioną frywolność, nie uda się go łatwo zmienić przez działalność formacyjną.

Niezbędne będzie również uwzględnienie inteligencji, nastawienia zewnętrznego – dla zachowania świeckiego tonu Dzieła – należy wziąć pod uwagę również reputację, pozycję wśród rówieśników i przyjaciół, zdolność do przyswajania nauczanych idei.

Pamiętajcie, że ktoś, kto ma np. zdeformowaną pobożność i trzyma się jej jak dogmatu, z trudem się wpasuje, ponieważ będzie miał swoje własne, wcześniej zakorzenione kryteria apostolstwa i będzie negatywnie oddziaływać na innych.

Skuteczność pracy św. Rafała

Z tego, co Wam napisałem, widzicie, że dzieło świętego Rafała jest bardzo potrzebne i bardzo godne wszelkich ofiar. Dlatego też musimy docierać do wszystkich młodych ludzi w sposób naturalny, poprzez innych znajomych, którzy są już dobrze przygotowani do tej pracy, aby pomóc im nas zrozumieć, ponieważ jest tak wielu – niestety – którzy szerzą w świecie, wśród młodzieży, to, co możemy nazwać chorobą ludzkiej wrogości. Nie jest prawdą, że człowiek kieruje się tylko motywami ekonomicznymi, a to właśnie wkładają w serca młodzieży, wraz z propagandą, która psuje obyczaje ich życia.

Musimy nauczać w dziele świętego Rafała, że trzeba podejmować poważną walkę z nędzą, z ignorancją, z chorobą, z cierpieniem. Bitwa, którą należy toczyć w świetle dnia, bo mroki nocy nigdy nie są nam potrzebne.

Wtedy nadejdzie czas, aby powiedzieć na ucho każdemu, że to prawda, iż operacja chirurgiczna może być wykonana brudnym i spleśniałym nożem, ale że bardzo trudno będzie uzyskać dobry wynik takiego zabiegu; dlatego oni – którzy są narzędziem Boga, tak jak my – powinni starać się być czyści, jaśni, klarowni; i powinni posiąść wiedzę chirurga, chirurga dusz: naukę Jezusa Chrystusa i praktykę pobożności, która zachowa ich od pewnych podłych działań.

Pomyślcie, że nawet dzieci – szczególnie teraz – myślą o przygodzie, akcji, triumfie, pasji. Ale nie marzą o przygodach ducha, które są im nieznane lub są dla nich zbyt trudne, albo – co gorsza – nie potrafią ich odkryć.

Ogólny styl cywilizacji, która nas otacza, zmienił podejście do wielu rzeczy, które mogłyby inaczej wyglądać, podążać odmiennymi drogami: czyli poczuciem uświęconej i uświęcającej pracy; ucieleśnianie nadprzyrodzonych marzeń w pracy dokładnie wykonanej; skuteczne działanie sprawnej i zorganizowanej uczciwości.

Damy poznać, że nie jest zamknięta żadna szlachetna i ludzka droga, aby znaleźć Boga; ale że wszystkie te drogi są otwarte i gotowe do pozytywnej odpowiedzi, jeśli młodzież będzie umiała wyzwolić się z odurzenia, które jest rozpowszechniane przez materialistyczne formy życia.

Musimy czuwać nad tym, aby ludzie nie ulegali frywolności. Musimy zadbać, by w każdym pokoleniu młodzi ludzie rozwijali swoją zdolność do stawiania czoła problemom tego świata. Trzeba mówić o moralności w taki sposób, który nie jest zastraszający, ale który ma żywotną siłę, by pociągnąć ich za sobą, by wprawić w ruch pokolenie, które nie jest na dobrej drodze.

Będziemy się starać, aby w ustach młodych ludzi brzmiało wielkie nadprzyrodzone słowo, które porusza, które pobudza, które jest wyrazem żywotnego i zaangażowanego charakteru: nigdy nie powinno to być groteskowe, jałowe powtarzanie frazesów i słów, które nie mogą pochodzić od Boga.

Pośród tego światowego kataklizmu, tak wielkiej nienawiści i zniszczenia, mówię Wam jeszcze raz, że zostaliśmy powołani, aby być siewcami pokoju i radości. Za kilka lat, jeśli będziecie się modlić i pracować z wiarą i wytrwałością, będziemy mogli przygotować międzynarodowe spotkania i kursy – z pomocą młodych z pracy świętego Rafała – z młodzieżą z wielu krajów, a także będziemy mogli być obecni w inicjatywach promowanych przez organizacje międzynarodowe.

W naszych akademikach^[17] lub w innych pracach świętego Rafała należy organizować specjalne kursy i zajęcia o charakterze kulturalnym, zwłaszcza w okresie wakacji. Czasami jest to również okazja do dyskretnego przeżywania przez członków Dzieła specjalnego czasu formacji. I zawsze będzie to środek do wykonywania interesującej pracy: apostolstwa wśród studentów zagranicznych, o którym mówiłem wcześniej.

W ten sposób skutecznie przyczynimy się do stworzenia klimatu wzajemnego zrozumienia, współistnienia, o szerokim i uniwersalnym znaczeniu, które w miłosierdziu zagłuszy wszelkie nienawiści i urazy: bez walki klas, bez nacjonalizmu, bez dyskryminacji. Marzcie, a rzeczywistość przerośnie wasze marzenia^[18].