Zestawienie punktów

Powinniśmy miłować wszelką ludzką pracę, ponieważ praca jest środkiem uświęcenia dusz i do oddania chwały Bogu. Jeżeli praca, każda uczciwa ludzka praca jest środkiem, nikt nie będzie w stanie otoczyć brzegami tego niezmierzonego morza apostolstwa, tej ludzkiej i Boskiej panoramy, jaka jawi się przed naszymi oczami.

Kiedy to nasze apostolstwo wykrystalizuje się kanonicznie — zgodnie z prawem Kościoła — powiemy to samo: jest to bezbrzeżne morze, ale wskażemy jakąś konkretną pracę, ponieważ tak się zwykle robi.

Wy i ja wiemy i wierzymy, że jedyną misją tego świata jest oddawanie chwały Bogu. To życie ma sens tylko o tyle, o ile zwraca się ku wiecznemu Królestwu Stwórcy. Dlatego św. Paweł pisze: A cokolwiek mówicie lub czynicie, wszystko niech będzie w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego⁶. W Pierwszym Liście do Koryntian czytamy zaś: Przeto czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek innego czynicie, wszystko na chwałę Bożą czyńcie⁷. Wszyscy jesteśmy zatem zobowiązani do pracy, dlatego że praca jest nakazem Bożym, a Boga trzeba słuchać z radością: servite Domino in laetitia! — służcie Panu z weselem!⁸

Osobiste uświęcenie w codziennych zajęciach

Praca staje się nadprzyrodzona, ponieważ jej celem jest Bóg i pracę wykonuje się z myślą o Nim w akcie posłuszeństwa. Nie powinniśmy opuszczać miejsca, w którym zaskoczyło nas wezwanie Pana. Musimy zamienić w służbę Bogu całe nasze życie: pracę i odpoczynek, płacz i uśmiech. Na roli, w warsztacie, w nauce czy w działalności publicznej powinniśmy być wierni zwykłemu sposobowi życia, zamieniać wszystko w narzędzie uświęcenia i w przykład apostolski, nie posługując się nigdy Kościołem ani Dziełem — każdy na swoją osobistą odpowiedzialność.

W pracy codziennej, w rodzinie i społeczeństwie mamy osobisty obowiązek poszukiwania świętości, do której jesteśmy powołani w związku z samym faktem bycia chrześcijanami, dlatego że słowa Nauczyciela są jasne: Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski⁹.

Zobaczcie, co napisał św. Jan Chryzostom: to prawda, że wszyscy ludzie muszą wzrastać do tego samego wzrostu. I tym, co spowodowało nieład na całej ziemi, jest myślenie, że tylko mnich jest zobowiązany do większej doskonałości, a pozostali mogą żyć po swojemu. Jednakże tak nie jest!¹⁰.