Zestawienie punktów

Kiedy ustami Jeremiasza Pan przepowiada przyszłe wyzwolenie narodu hebrajskiego, który przebywa na wygnaniu; i ukazuje, że jeżeli przedtem wyprowadził ich z Egiptu, teraz wyprowadzi ich sługi de terra Aquilonis et de cunctis terris — z ziemi północnej i ze wszystkich ziem²⁴, myślę, że będzie wiele powołań do Dzieła Bożego, bardzo różnorodnych. Pan przyprowadzi je ze wszystkich warstw społecznych, posiadających wszelkie talenty, spośród tych, którzy są na górze i tych, którzy są na dole i — jak ponownie mówi Jeremiasz — spośród tych, którzy są we wnętrzu ziemi.

Posłuchajcie proroka: Oto posyłam po wielu rybaków — wyrocznia Pana — by ich wyłowili, a następnie poślę wielu myśliwych, by polowali na nich na wszystkich górach i na wszystkich pagórkach, i we wszystkich rozpadlinach skalnych. Albowiem oczy moje patrzą na wszystkie ich drogi²⁵.

Jesteśmy narzędziami w ręku Boga, qui omnes homines vult salvos fieri — który pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni²⁶. Moje dzieci, przez prawdziwie kontemplacyjną formację naszego ducha, powinny odczuwać wewnątrz duszy potrzebę poszukiwania Boga, odnajdowania Go i obcowania z Nim zawsze, wielbiąc Go z miłością pośród trudów swojej codziennej pracy, która jest ziemską troską, ale oczyszczoną i podniesioną do porządku nadprzyrodzonego. Muszą również odczuwać potrzebę przeobrażania całego swojego życia w apostolstwo, które wypływa z duszy, żeby przekładać się na uczynki zewnętrzne: Caritas mea cum omnibus vobis in Christo Iesu — miłość moja z wami wszystkimi w Chrystusie Jezusie²⁷.

Pan powołał nas do swojego Dzieła, żebyśmy rozpowszechniali po całej ziemi Jego przesłanie nieskończonej miłości i nie ma takiej duszy, dla której zabrakłoby miejsca w naszym sercu. Kiedy chrześcijanin pojmuje katolicki charakter Kościoła i żyje nim, kiedy dostrzega pilność głoszenia nowiny o zbawieniu wszystkim stworzeniom, wie, że musi stać się wszystkim dla wszystkich, żeby uratować choć niektórych²⁵.

I wówczas zapał apostolski staje się czymś realnym. Rozpoczynając od tego, co jest w najbliższym zasięgu, od zwyczajnych codziennych zajęć, nasz zasiew stopniowo rozszerza się, jakby w koncentrycznych kręgach: na łonie rodziny, w miejscu pracy, w społeczeństwie, na polu kultury, w zgromadzeniu politycznym, wśród współobywateli każdej społecznej kondycji. Dociera aż do relacji między narodami, obejmuje swoją miłością rasy, kontynenty, najróżniejsze cywilizacje.

Jednakże apostoł musi zacząć prowadzenie Bożej pracy w swoim najbliższym otoczeniu, nie tracąc energii na fantazje albo próżne zamysły. I to jest moja rada dla Was. Nadejdzie kiedyś dzień, w którym będziecie mogli wprowadzić w życie pragnienia, aby apostołować i nieść miłość pośród narodów całej ziemi. Teraz, moje Córki i moi Synowie, Dzieło dopiero się rodzi i w praktyce jesteście ograniczeni do niewielkich środowisk, ale duch jest powszechny i my również będziemy naprawdę powszechni: nasze nadprzyrodzone przedsięwzięcie nie zna granic.

Duch powszechny

W takim duchu żyjemy i będziemy to zawsze udowadniać, otwierając drzwi naszych domów osobom wszystkich ideologii i wszystkich kondycji społecznych — bez żadnego rozróżnienia — z sercem i rękami gotowymi do przyjęcia każdego. Nie mamy misji osądzania, tylko obowiązek braterskiego obcowania ze wszystkimi ludźmi.

Nie ma duszy, którą moglibyśmy wykluczyć z naszej przyjaźni i nikt, kto zbliża się do Dzieła Bożego, nie powinien zostać odtrącony. Wszyscy mają czuć się kochani, rozumiani, traktowani z miłością. Kocham wszystkich, aż po ostatniego nieszczęsnego człowieka, który czyni zło z najbardziej ukrytego kąta świata. Z łaską Bożą oddałbym moje życie, żeby zbawić jego duszę.

Mając jasny, dobrze uformowany umysł, będziecie wiedzieli w każdym przypadku, co jest na tyle istotne, że nie można pozwolić sobie na ustępstwa. Będziecie również w stanie rozpoznać sprawy, które, choć pewne osoby uważają je za niezmienne, są jedynie wytworem danej epoki albo pewnych określonych zwyczajów. I to rozeznanie sprawi, że będziecie gotowi chętnie ustępować. I — kiedy w grę wchodzą dusze — będziecie także elastyczni w tym, co podlega opinii, czyli prawie we wszystkim.

Podkreślam jednak, że nie możecie ulegać fałszywemu współczuciu. Wielu ludzi, którzy wydają się poruszeni pragnieniem głoszenia prawdy, ustępuje w sprawach, które są nietykalne. Ponadto wzywają do zrozumienia błądzących, ale w odniesieniu do tego, co jest tylko negatywną krytyką, niekiedy brutalną i bezlitosną, nauki naszej Matki Kościoła. Nie ustawajcie w okazywaniu wielkoduszności również im, ale równocześnie ze spokojem, opanowaniem i zdecydowanie brońcie prawdy, mimo że, kiedy będziecie tak postępować, znajdą się tacy, którzy oskarżą Was o uprawianie apologetyki.