Zestawienie punktów

Misjonarz. – Marzysz, by zostać misjonarzem. Ogarnia cię żar – jak Franciszka Ksawerego. Chciałbyś zdobyć dla Chrystusa całe imperium: Japonię, Chiny, Indie, Rosję, zimne kraje Europy Północnej, Amerykę, Afrykę albo Australię?

– Podsycaj w swoim sercu ten żar, ten głód dusz. Ale nie zapominaj, że jesteś lepszym misjonarzem, będąc posłusznym. Oddalony geograficznie od terenów apostolskich, pracujesz i „tu”, i „tam”. Czyż nie czujesz – jak Franciszek Ksawery! – zmęczenia rąk po udzieleniu chrztu tylu ludziom?

Wiara żywa i głęboka. Jak wiara Piotra. – Gdy ją posiądziesz – powiedział to Pan – będziesz usuwać góry i przeszkody po ludzku nie do przezwyciężenia, które napotkasz w realizacji twoich przedsięwzięć apostolskich.

W chwilach walki i przeciwności, gdy może niejeden z tych „zacnych” piętrzy przeszkody na twojej drodze, wznieś swoje serce apostoła i słuchaj Jezusa mówiącego o ziarnie gorczycy i o zaczynie. – I poproś Go: edissere nobis parabolam – wyjaśnij mi tę przypowieść.

A wnet poznasz radość z oglądania przyszłego zwycięstwa: oto ptaki niebieskie znajdą schronienie w twoim dziele apostolskim, które dopiero kiełkuje, i całe ciasto zostanie zakwaszone.

Deus meus es tu, et confitebor tibi: Deus meus es tu, et exaltabo te. – Jesteś moim Bogiem, chcę Ci dziękować; Boże mój, chcę Ciebie wywyższać. – Oto wspaniały program… dla apostoła twojej miary.

Siew. – Siewca wyszedł siać… Rozsiewaj ziarno szeroko, duszo apostolska. – Wiatr łaski przeniesie je gdzie indziej, jeżeli bruzda, w którą wpadło, nie jest go godna… Siej i bądź pewien, że ziarno się przyjmie i wyda plon.

Wyobrażam sobie, jak musisz cierpieć, gdy pogrążony w przymusowej bezczynności myślisz o zadaniu, jakie zostało do wykonania. – Twoje serce nie może się zmieścić na tej planecie, a musi poprzestać na… wykonywaniu drobnych codziennych zajęć.

Jak długo będziemy odkładać nasze fiat¹?

Z radością błogosławię cię, synu, za wiarę w twoją misję apostolską, która podyktowała ci te słowa: „Nie ulega wątpliwości: przyszłość jest pewna, nawet pomimo naszych wad. Ale koniecznie musimy stanowić jedno z Głową – ut omnes unum sint¹– poprzez modlitwę i poprzez ofiarę”.