Zestawienie punktów

Szatańskie non serviam³ było aż nadto owocne. – Czy nie odczuwasz wielkodusznego pragnienia, by – z wolą modlitwy i czynów – każdego dnia mówić: serviam – będę Ci służyć, będę Ci wierny! – które przewyższy owocnością tamten okrzyk buntu?

No i co z tego? – Nie rozumiem, jak możesz wycofywać się z pracy wśród dusz tylko dlatego, że Boży ogień, który cię przyciągnął, oprócz światła i ciepła, które cię tak radują, czasem daje też dym spowodowany wadliwością narzędzi. – Chyba że chodzi o ukryta pychę: uważasz się za doskonałego!

Jesteś brudnym i upadłym prochem. – Nawet gdyby powiew Ducha Świętego uniósł cię ponad wszelkie rzeczy tej ziemi i sprawił, że lśniłbyś jak złoto, to gdy tam, wysoko twoja nędza będzie odbijać promienie Słońca Sprawiedliwości, nie zapominaj o słabości swego stanu.

Jedna chwila pychy strąciłaby cię ponownie na ziemię i przestałbyś być światłem, a stał się błotem.

Pycha… u ciebie? – Z jakiej racji?

Pycha? – Dlaczego…? Już wkrótce – za parę lat, dni – zamienisz się w cuchnące zwłoki: robactwo, odór zgnilizny, brudne strzępy ubrań… I nikt na ziemi nie będzie o tobie pamiętał.

To przez pychę. – Już sądziłeś, że potrafisz osiągnąć wszystko, sam jeden. – Opuścił cię na chwilę i poleciałeś głową w dół. – Bądź pokorny, a nigdy nie zabraknie ci Jego nadzwyczajnej pomocy.

Twierdzisz, że jesteś rycerzem Chrystusa. Widuję cię, jak całujesz święty obrazek, jak szepczesz pod nosem modlitwę, jak wykrzykujesz przeciwko tym, którzy atakują Kościół Boży, a nawet… – jak często przystępujesz do sakramentów świętych.

Ale nie widzę, żebyś był skłonny do ofiary ani żebyś unikał pewnych rozmów… światowych (mógłbym użyć innego określenia), ani żebyś był hojny wobec osób postawionych niżej… i w stosunku do Kościoła Chrystusowego, ani też żebyś znosił słabości swoich braci, poskramiał swoją pychę dla dobra wspólnego albo pozbył się twardej skorupy egoizmu… i nie widzę tylu innych rzeczy!

Widzę jedno… nie widzę drugiego… A ty… twierdzisz, że jesteś rycerzem Chrystusa?! – Jakie marne wyobrażenie masz o Chrystusie!

Deo omnis gloria. – Wszystka chwała dla Boga. – Jest to kategoryczne wyznanie naszej nicości. On, Jezus, jest wszystkim. Bez Niego nic nie jesteśmy warci: nic.

Nasza próżność jest właśnie „próżną” chwałą, świętokradczym przywłaszczeniem; „ja” nie powinno pojawiać się nigdy.

Pan rzekł: „Beze Mnie nic nie możecie uczynić”. – A powiedział tak po to, abyśmy – ty i ja – nie przypisywali sobie osiągnięć, które należą do Niego. – Sine me nihil…!

Jak śmiesz używać tej iskry Bożego rozumu, jaką jest twój umysł, w celu innym niż oddawanie chwały swemu Panu?

Gdyby celem naszego życia nie było oddawanie chwały Bogu, byłoby ono godne pogardy, co więcej: wstrętne.