Zestawienie punktów

Powaga. – Porzuć fochy i czułostkowość płochej dziewczyny czy dziecka. – Niech twoja postawa zewnętrzna odzwierciedla spokój i ład twojego ducha.

Spokój. – Po co się złościć, skoro złoszcząc się, obrażasz Boga, sprawiasz przykrość bliźniemu, sam czujesz się źle… A w końcu i tak musisz przestać się złościć.

Powiedz to samo innym tonem, bez gniewu.

Twoje argumenty nabiorą wówczas mocy i – przede wszystkim – nie obrazisz Boga.

Nie upominaj, kiedy czujesz oburzenie z powodu popełnionego uchybienia. – Zaczekaj do następnego dnia, albo i dłużej. – Wtedy dopiero, ze spokojem i czystą intencją, nie omieszkaj udzielić upomnienia. – Więcej zyskasz jednym serdecznym słowem niż trzygodzinną kłótnią. –Powściągaj swój temperament.

Nie kłóćcie się. – Zazwyczaj z kłótni nie wypływa światło, gdyż gasi je zapalczywość.

Po co ten pośpiech? – Nie mów mi, że to aktywność. To lekkomyślność.

Twoja troska o braci wydaje mi się czymś dobrym: świadczy o waszej wzajemnej miłości. – Staraj się jednak, aby twoja troska nie przerodziła się w niepokój.

Niepokoisz się. – Posłuchaj! Niezależnie od tego, co dzieje się w twoim życiu wewnętrznym i w świecie, który cię otacza, nigdy nie zapominaj, że znaczenie wydarzeń i osób jest bardzo względne. – Uspokój się: pozwól, by upłynął jakiś czas, a potem, patrząc na sprawy i ludzi z daleka, bez emocji, nabierzesz dystansu, umieścisz każdą rzecz na swoim miejscu, ocenisz jej prawdziwe rozmiary.

Postępując w ten sposób, będziesz działać sprawiedliwiej i zaoszczędzisz sobie wielu niepokojów.

Rozumowanie przynoszące pokój, które Duch Święty podsuwa tym, co miłują wolę Bożą: Dominus regit me,et nihil mihi deerit – Pan jest moim pasterzem, nie brak mi niczego.

Cóż zdoła odebrać pokój duszy, która powtarza z przekonaniem te słowa?