Zestawienie punktów

Masz ambicję zdobywać wiedzę…, przewodzić…, wykazać się odwagą.

Dobrze. Doskonale. – Ale… dla Chrystusa, dla Miłości.

Kochać Boga i nie szanować kapłana… jest rzeczą niemożliwą.

„To podporządkowanie się planowi życia, rozkładowi godzin jest tak monotonne!” – powiedziałeś. A ja odpowiedziałem: „Jest monotonne, bo brakuje Miłości”.

Rozbawiła mnie twoja modlitwa pełna… niecierpliwości. – Mówiłeś: „Nie chcę się zestarzeć, Jezu… Tak długo trzeba by czekać, żeby Cię ujrzeć! Wtedy może moje serce nie będzie płonąć tak jak teraz. Na starość – to wydaje się późno. Teraz moje zjednoczenie z Tobą byłoby doskonalsze, gdyż kocham Cię młodzieńczą Miłością!”.

Dla Miłości… warto poświęcić jakąś miłość!

Ten Chrystus, którego ty widzisz, to nie Jezus. – To co najwyżej Jego kiepska podobizna, jaką mogą stworzyć twe zmętniałe oczy. – Oczyść się. Rozjaśnij swoje spojrzenie pokorą i pokutą. A wówczas… nie zabraknie ci czystego światła Miłości. Będziesz mieć doskonały wzrok. Twój obraz będzie rzeczywiście Jego obrazem: Nim samym!

Zachowałeś się dobrze… chociaż upadłeś tak nisko. – Zachowałeś się dobrze, ponieważ się upokorzyłeś; ponieważ się poprawiłeś, ponieważ nabrałeś nadziei, a nadzieja na nowo doprowadziła cię do Miłości. – Nie rób zdziwionej miny, zachowałeś się dobrze! – Podniosłeś się z ziemi: surge – zabrzmiał ponownie potężny głos – et ambula¹: a teraz, do pracy!

Porzuć ten lęk przed zwracaniem się do Pana po imieniu – Jezu – i przed mówieniem Mu, że Go kochasz.

Wiesz, że istnieją „rady ewangeliczne”. Ich zachowywanie oznacza wielką delikatność Miłości. – Mówią, że to droga dla niewielu. – Niekiedy myślę, że mogłaby stać się drogą dla wielu.

Nie przejmuj się, jeśli ci powiedzą, że cechuje cię esprit de corps¹. Czegóż by chcieli? Kruchego narzędzia, które rozsypie się na kawałki, gdy się je weźmie do ręki?

Nie proś Jezusa o odpuszczenie wyłącznie twoich win, nie kochaj Go tylko swoim sercem…

Wynagradzaj Mu za wszystkie zniewagi już wyrządzone, wyrządzane obecnie i te, które będą wyrządzane w przyszłości… Kochaj Go całą siłą wszystkich serc, wszystkich ludzi, którzy Go najbardziej kochali.

Bądź odważny. Powiedz, że szalejesz za Nim bardziej niż Maria Magdalena, niż Teresa i Mała Tereska, że masz na Jego punkcie większego bzika niż Augustyn i Dominik, i Franciszek, niż Ignacy i Franciszek Ksawery.

Niech ogień twojej Miłości nie będzie błędnym ognikiem. – Złudnym, fałszywym ogniem, który ani nie rozpala płomieniem tego, czego dotyka, ani nie grzeje.

Timor Domini sanctus. – Święta jest bojaźń Pana. – Bojaźń, która jest czcią, jaką syn otacza Ojca, a nigdy bojaźnią niewolnika, ponieważ twój Ojciec, Bóg, nie jest tyranem.

Żal z Miłości. – Bo On jest dobry. – Bo jest twoim Przyjacielem, który ofiarował za ciebie swoje Życie. – Bo całe dobro, jakie posiadasz, pochodzi od Niego. – Bo Go tak bardzo obraziłeś… Bo On ci przebaczył… On…! Tobie!!

– Płacz, mój synu, z żalu Miłości.

Gdyby jakiś człowiek umarł, żeby ocalić mnie od śmierci…!

– Umarł sam Bóg. A ja pozostaję obojętny.

Szaleńcze! – Sądziłeś, że jesteś sam w kaplicy biskupiej. A ja widziałem, jak składałeś pocałunki na każdym poświęconym przed chwilą kielichu i na każdej patenie, aby On je znalazł, gdy po raz pierwszy „zstąpi” do tych naczyń eucharystycznych.

Nie zapominaj, że Cierpienie jest kamieniem probierczym Miłości.

Prostota serca i dobra wola. Dysponując tymi dwoma czynnikami i bacząc, by pełnić wolę Bożą, zdołasz spełnić marzenia twej Miłości i zaspokoić głód dusz.

Jakże chętnie musieli sprawować swoją służbę Święci Aniołowie wobec duszy, która do nich mówiła: „Święci Aniołowie, wzywam was jak Oblubienica z Pieśni nad Pieśniami, ut nuntietis ei quia amore langueo – abyście Mu oznajmili, że mdleję z miłości”.

Boli – aż do żywego ciała. – Tak właśnie się czujesz. – Wszystko sprawia ból twoim władzom duchowym i zmysłom. I wszystko zamienia się dla ciebie w pokusę...

Bądź pokorny – nalegam – a zobaczysz, że prędko wydobędziesz się z tego stanu. Twój ból przemieni się w radość, a pokusa w niezłomną stanowczość.

Na razie ożywiaj swoją wiarę; napełnij się nadzieją; i powtarzaj ciągle akty Miłości, choćby ci się zdawało, że wypowiadasz je jedynie ustami.

Mówisz o „heroicznej” śmierci. Czy nie uważasz, że bardziej „heroicznie” jest umrzeć niepostrzeżenie, w porządnym łóżku, jako zwykły mieszczuch… ale na chorobę, która nazywa się Miłość?

Nie bądź przywiązany do ziemi żadnym innym uczuciem, poza prawdziwie Boskim pragnieniem oddawania chwały Chrystusowi, a przez Chrystusa, z Chrystusem, i w Chrystusie – Ojcu i Duchowi Świętemu.

Powiedz… temu człowiekowi, że potrzeba mi pięćdziesięciu takich, co miłują Chrystusa ponad wszystko.

Niekiedy mamy ochotę na dziecinne szaleństwa. – W oczach Bożych są to prawdziwe cudeńka i dopóki nie wkradnie się w nie rutyna, uczynki te będą niewątpliwie owocne, jak owocna jest zawsze Miłość.