Sancte Pater, Omnipotens, Æterne et Misericors Deus: Beata Maria intercedente, gratias tibi ago, pro universis beneficiis tuis, etiam ignotis^*.

Składajmy dzięki, dzieci, ponieważ Pan zawsze liczy na waszą i moją małość. Pamiętam teraz te pierwsze myśli, te niepokoje, kiedy miałem piętnaście lub szesnaście lat, kiedy z mojej duszy wyrywały się akty strzeliste: Domine, ut sit; Domina, ut sit; Domine, ut sit, Domine, ut videam! Wtedy czułem się bardzo mały, a teraz jeszcze bardziej, ponieważ mam doświadczenie mojego długiego życia i nigdy nie uważałem siebie za kogoś niezwykłego.

Od początku minęły czterdzieści cztery lata, a my wciąż kroczymy po pustyni. Dłużej niż ta długa pielgrzymka narodu wybranego na Synaju. Ale na tej naszej pustyni cudownie wyrosły kwiaty i owoce. Jest to już bujna oaza, nawet jeśli może się to wydawać paradoksalne.

Przez te lata nigdy nie straciłem pokoju, dzieci, ale nie przeżyłem też ani chwili spokoju. Dziękuję Ci, Panie, że dałeś mi jasno do zrozumienia, że wszystko jest Twoje: kwiaty i owoce, drzewo i liście i ta czysta woda, która tryska ku życiu wiecznemu. Gratias tibi, Deus!