Zestawienie punktów

W obliczu śmierci bądź pogodny! — Tego od ciebie oczekuję. — Nie z chłodnym stoicyzmem poganina, lecz z żarem dziecka Bożego, które wie, że życie zmienia się, ale się nie kończy. — Umrzeć…? Nie: żyć!

Kiedy myślisz o śmierci, mimo swoich grzechów, nie bój się… Ponieważ On już wie, że Go kochasz… i z jakiej gliny jesteś ulepiony. — Jeżeli szukasz Boga, On przyjmie cię, jak ojciec przyjął syna marnotrawnego: ale musisz Go szukać!

Non habemus hic manentem civitatem — nie mamy na tej ziemi trwałego miasta. — I żebyśmy o tym nie zapomnieli, ta prawda pojawia się czasami w sposób okrutny w godzinie śmierci: niezrozumienie, prześladowanie, pogarda… I zawsze samotność, ponieważ — nawet jeśli otacza nas serdeczność — każdy umiera samotnie. — Zrzućmy już wszystkie pęta! Przygotowujmy się

ciągle do tego kroku, który zaprowadzi nas do wiecznej obecności Trójcy Przenajświętszej.

Nie rób mi ze śmierci tragedii, bo nią nie jest! Tylko dzieci, które nie kochają swoich rodziców, nie cieszą się na spotkanie z nimi.

Jeżeli czasem niepokoi cię myśl o naszej siostrze śmierci — widzisz przecież, jaką jesteś nicością! — dodaj sobie odwagi i rozważ: czym będzie niebo, które na nas czeka, kiedy całe nieskończone piękno i wielkość, cała szczęśliwość i miłość Boga wypełnią to nędzne gliniane naczynie, jakim jest człowiek, i nasycą go na wieki nowością wciąż nowej radości?