Zestawienie punktów

Obmawiają. A potem sami troszczą się o to, żeby ktoś natychmiast doniósł ci, co “się mówi”… — Nikczemność? — Niewątpliwie. Alenie trać pokoju, gdyż ich język nie może wyrządzić ci żadnej szkody, jeżeli pracujesz z czystą intencją. — Pomyśl: jacy oni są głupi, jakże brak im taktu, lojalności wobec braci… a zwłaszcza wobec Boga! Sam też nie dopuszczaj się obmowy, źle pojmując prawo do repliki. Jeżeli musisz mówić, posłuż się upomnieniem braterskim, jak radzi Ewangelia.

Nie chciałeś w to uwierzyć, ale w końcu musiałeś ustąpić, wbrew sobie, wobec oczywistych dowodów: twoje słowa, wypowiedziane z prostotą i w zdrowym duchu katolickim, zostały złośliwie przeinaczone przez nieprzyjaciół wiary. To prawda, mamy być “nieskazitelni jak gołębie”… i “roztropni jak węże”. Nie odzywaj się nie w porę ani w nieodpowiednim miejscu.

W najmniejszej wiosce — mówił ktoś znużony obmowami — powinno być tak jak w stolicy. — Nie wiedział, biedak, że pod tym względem wieś i wielkie miasto wcale się nie różnią. — Ty, z miłości do Boga i do bliźniego, nie popadaj w tę “prowincjonalną” i tak mało chrześcijańską wadę. — O pierwszych uczniach Chrystusa mówiono: Popatrzcie, jak oni się miłują! Czy w każdej chwili można by powiedzieć to samo o tobie, o mnie?

Krytyka dzieł apostolskich przyjmuje zazwyczaj jedną z dwóch form: jedni przedstawiają je jako bardzo skomplikowaną strukturę, inni zaś jako zajęcie łatwe i wygodne. W gruncie rzeczy ta “obiektywność” sprowadza się do ciasnoty poglądów i dużej dozy próżniaczego gadulstwa. — Zapytaj ich bez złości: A wy, co robicie?

Nie możesz zawsze żądać, by życzliwie przyjmowano przykazania twojej wiary, ale możesz oczekiwać dla nich szacunku.

Ci sami, którzy mówili źle o tym twoim przyjacielu, lojalnym wobec Boga, będą mówić źle o tobie, kiedy postanowisz lepiej postępować.