Zestawienie punktów

Przerażające, jaką szkodę możemy wyrządzić, jeżeli z powodu strachu lub wstydu nie będziemy postępować po chrześcijańsku w codziennym życiu.

Miejmy odwagę żyć w zgodzie z naszą świętą wiarą — nieustannie i publicznie.

Ego palam locutus sum mundo: Ja przemawiałem jawnie przed światem, odpowiada Jezus Kajfaszowi, gdy nadchodzi chwila, w której odda za nas życie. — Są natomiast chrześcijanie, którzy wstydzą się okazywać palam — jawnie — cześć Bogu.

Zagadnął mnie pewien przyjaciel: “Słyszałem, że jesteś zakochany”. — Bardzo mnie to zdziwiło, więc zapytałem go tylko, skąd to wie. Wyznał, że wyczytał to w moich oczach, które błyszczą z radości.

Ci, którzy spotkali Chrystusa, nie mogą się zamknąć w swoim środowisku: smutną rzeczą byłoby takie zasklepienie! Powinni otworzyć się jak wachlarz, by dotrzeć do wszystkich dusz. Każdy powinien tworzyć — i poszerzać — krąg przyjaciół, na których będzie wpływać przez swój prestiż zawodowy, swoje postępowanie, swoją przyjaźń, starając się, by to Chrystus wpływał poprzez ten prestiż zawodowy, to postępowanie, tę przyjaźń.

Ci, którzy tchórzliwie uciekają przed cierpieniem, mają o czym rozmyślać, kiedy widzą, z jakim entuzjazmem inne dusze przyjmują ból. Niemało jest mężczyzn i kobiet, którzy umieją cierpieć po chrześcijańsku. Idźmy za ich przykładem.

Trudno jest krzyczeć do ucha każdemu poprzez cichą pracę, poprzez dobre spełnianie swoich obowiązków obywatelskich, aby potem móc domagać się swoich praw i posługiwać się nimi w służbie Kościoła i społeczeństwa. Jest to trudne… ale bardzo skuteczne.

Postępując jak chrześcijański obywatel, ukaż ludziom różnicę między życiem w smutku i życiem w radości; między byciem nieśmiałym a byciem odważnym; między działaniem z ostrożnością, obłudą… hipokryzją!, a działaniem ludzi prostolinijnych, z jednej bryły. — Słowem, różnicę między człowiekiem światowym a dzieckiem Bożym.

Już przed wielu laty dostrzegłem z całkowitą jasnością zasadę, która zawsze będzie aktualna: ze względu na atmosferę panującą w społeczeństwie, oddalonym od wiary i moralności chrześcijańskiej, potrzebna jest nowa forma praktykowania i głoszenia odwiecznej prawdy Ewangelii: w samym jądrze społeczeństwa i świata synowie Boży powinni jaśnieć dzięki swoim cnotom niczym lampy w ciemności — Quasi lucernae lucentes in caliginoso loco .

Niech nie gorszy cię to, że istnieją źli chrześcijanie, którzy są bardzo zaaferowani, a nie praktykują. Pan — pisze Apostoł — “odda każdemu według uczynków jego”: tobie za twoje; a mi za moje. — Jeżeli ty i ja zdecydujemy się postępować przyzwoicie, na świecie będzie już o dwóch łajdaków mniej.

Nie wystarczy, że jesteś dobry: musisz na takiego wyglądać. Co byś powiedział o różanym krzewie, który rodziłby wyłącznie kolce?