Zestawienie punktów

Kiedy apostołowie się rozproszyli i rozszalały lud zdziera sobie gardła z nienawiści do Jezusa, Najświętsza Maryja Panna podąża tuż za swoim Synem ulicami Jerozolimy. Nie odstraszają Jej okrzyki tłumu i nie przestaje towarzyszyć Odkupicielowi, kiedy wszyscy z orszaku, w swojej anonimowości, z “tchórzliwą odwagą” ubliżają Chrystusowi. Wzywaj Jej z mocą: Virgo fidelis! — Panno wierna! — i proś Ją, abyśmy my, którzy nazywamy się przyjaciółmi Boga, byli nimi prawdziwie i o każdej porze.

Wierność — służba Bogu i duszom — o którą cię zawsze proszę, nie jest łatwym entuzjazmem, lecz takim, który zdobywa się pośród świata, patrząc, jak dużo jest wszędzie do zrobienia.

Konsekwencją lojalności jest pewność, że kroczy się stale i bez zakłóceń właściwą drogą, a także utwierdzenie się w przekonaniu, że w życiu istnieje zdrowy rozsądek i szczęście. — Zobacz, czy to się sprawdza w każdej chwili twojego życia.

Zwierzyłeś mi się, że Bóg czasami napełnia cię światłem, a kiedy indziej nie. Przypomniałem ci stanowczo, że Pan jest zawsze nieskończenie dobry. Dlatego, żeby iść dalej, wystarczą ci te chwile światła; chociaż te drugie chwile także ci posłużą, żebyś stał się wierniejszy.

Sól ziemi. — Nasz Pan powiedział, że Jego uczniowie — również ty i ja — są solą ziemi: żeby zapobiegać chorobom, żeby chronić przed zepsuciem, żeby przyprawiać świat.— Ale dodał również: quod si sal evanuerit… — Jeżeli sól zwietrzeje, zostanie wyrzucona i zdeptana przez ludzi… — Czy teraz, w obliczu licznych zdarzeń, których żałujemy, zaczynasz rozumieć to, czego nie rozumiałeś?

Przyprawia mnie o drżenie ów fragment drugiego listu do Tymoteusza, kiedy Apostoł ubolewa, że Demas uciekł do Tesaloniki za urokami tego świata… Z powodu błahostki i strachu przed prześladowaniami porzucił Boże przedsięwzięcie człowiek, którego św. Paweł w innych listach wymienia wśród świętych. Drżę, zdając sobie sprawę z własnej małości; i każe mi to wymagać od siebie wierności Panu również w wydarzeniach, które mogą się wydawać obojętne. Jeżeli bowiem nie przyczyniają się one do większego zjednoczenia z Nim, nie chcę ich!

Spostrzeżenie na temat lojalności, które mi napisałeś, wydało mi się bardzo adekwatne do tylu sytuacji w historii, które diabeł stara się ciągle powtarzać: “Noszę przez cały dzień w sercu, w myśli i na ustach jeden akt strzelisty: Rzym!”.

Wielkie odkrycie! Coś, co rozumiałeś zaledwie połowicznie, okazało się dla ciebie bardzo jasne, kiedy byłeś zmuszony wyjaśnić to innym. Musiałeś porozmawiać spokojnie z kimś, kto był zniechęcony, ponieważ czuł się bezużyteczny i nie chciał być dla nikogo ciężarem… Wówczas zrozumiałeś lepiej niż kiedykolwiek, dlaczego mówię ci ciągle, że mamy być osiołkami zaprzęgniętymi do kieratu: wiernymi, z dużymi klapkami na oczach, żeby nie oglądać ani nie posmakować wyników naszej pracy — kwiatów, owoców, bujności ogrodu — przekonanymi o tym, że nasza wierność jest skuteczna.

Lojalność wymaga pragnienia formacji, ponieważ — poruszany szczerą miłością — nie chcesz narażać się na niebezpieczeństwo szerzenia lub obrony (z powodu ignorancji) opinii i postaw, które są nie do pogodzenia z prawdą.

“Chciałbym — piszesz do mnie — żeby moja lojalność i moja wytrwałość były tak mocne i tak trwałe, a moja służba tak czujna i pełna miłości, żebym mógł Ojcu sprawić radość i przynieść trochę wytchnienia”. — Odpowiadam ci: Niech Cię Bóg umocni w twoim postanowieniu, abyśmy byli pomocą i wytchnieniem dla Niego.

To prawda, niektórzy najpierw są pełni entuzjazmu, a potem odchodzą… Nie przejmuj się: oni są igłą, którą posługuje się Bóg, żeby przewlekać nitkę. — Aha, i módl się za nich! Może osiągniemy to, że nadal będą popychać innych.

Dla ciebie, który się wahasz, przepisuję z pewnego listu: “Może odtąd będę nadal takim samym niezdatnym narzędziem jak zawsze. Zmieniłem jednak swoje podejście i sposób rozwiązywania problemu swojego życia, ponieważ jest we mnie mocne pragnienie wytrwania… na zawsze!”. — Nigdy nie wątp w to, że On nas nie zawiedzie.