Zestawienie punktów

Radzę ci, abyś czasami spróbował powrócić… do początku twojego “pierwszego nawrócenia”. Jeżeli nie oznacza to stania się jak dziecko, jest temu bardzo bliskie. W życiu duchowym należy pozwolić prowadzić się z całkowitym zaufaniem, bez obaw i bez obłudy; trzeba mówić z absolutną jasnością o tym, co się ma w głowie i w duszy.

Jak masz wyjść z tego stanu letniości, godnej pożałowania gnuśności, jeżeli nie stosujesz środków! Bardzo mało walczysz, a kiedy się wysilasz, czynisz to ze zniecierpliwieniem i niezadowoleniem, jakbyś chciał, aby twoje nędzne starania nie przyniosły rezultatów, i żebyś, tym samym, mógł usprawiedliwić samego siebie: żeby od siebie nie wymagać i żeby nie wymagano od ciebie więcej. — Spełniasz swoją wolę, a nie wolę Bożą. Dopóki się nie zmienisz, tak na serio, nie będziesz szczęśliwy ani nie osiągniesz pokoju, którego ci teraz brakuje. — Upokorz się przed Bogiem i postaraj się chcieć naprawdę.

Nunc coepi! — Teraz zaczynam! — To okrzyk duszy zakochanej, która w każdej chwili, czy to kiedy była wierna, czy też kiedy zabrakło jej hojności, odnawia swoje pragnienie służenia naszemu Bogu — miłowania Go! — z całkowitą lojalnością.

Nawróć się teraz, kiedy jeszcze czujesz się młody… Jakże trudno jest się poprawić, gdy dusza się “zestarzeje”!

Do nawrócenia wchodzi się przez pokorę, drogami uniżenia.

“Ojciec powiedział mi, że mogę zostać Ťdrugimť św. Augustynem, mimo swojej przeszłości. Nie wątpię w to, i dzisiaj bardziej jeszcze niż wczoraj chcę spróbować”. Ale musisz zerwać z grzechem mężnie i radykalnie, jak święty biskup z Hippony.