Zestawienie punktów

Zastanów się nad tym, co mówi Duch Święty, a napełnisz się podziwem i wdzięcznością: elegit nos ante mundi constitutionem! — wybrał nas przed założeniem świata, ut essemus sancti in conspectu eius — abyśmy byli święci przed Jego obliczem.

— Niełatwo jest być świętym, ale też nietrudno. Być świętym to być dobrym chrześcijaninem — być podobnym do Chrystusa. Im kto bardziej się upodobni do Chrystusa, tym bardziej jest chrześcijaninem, tym bardziej jest Chrystusowy, tym bardziej jest święty.

— A jakie mamy środki? — Te same co pierwsi wierni, którzy widzieli Jezusa bądź poznali Go dzięki przekazom apostołów i ewangelistów.

Jeśli jesteś drugim Chrystusem, jeśli postępujesz jak dziecko Boże, gdziekolwiek się znajdziesz, będziesz wszystko zapalać: Chrystus rozpala serca, nie pozostawia ich obojętnymi.

Wszyscy powinniśmy być ipse Christus — samym Chrystusem. Tak nakazuje św. Paweł w imię Boga: induimini Dominum Iesum Christum — przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa.

Każdy z nas — ty też! — musi się zastanowić, jak ma odziewać się w te szaty, o których mówi nam apostoł: każdy osobiście powinien prowadzić nieprzerwany dialog z Panem.

Żyj życiem chrześcijańskim z naturalnością! Nalegam: daj innym poznać Chrystusa przez swoje postępowanie, tak jak normalne lustro odbija obraz, nie zniekształca go, nie stwarza karykatury. — Jeśli będziesz normalny jak to lustro, będziesz odzwierciedlać życie Chrystusa i ukazywać je innym.

Pragniesz kroczyć śladami Chrystusa, odziać się w Jego szaty, utożsamić się z Jezusem: niechaj więc wiara twoja będzie czynna i gotowa do poświęcenia, niech wyraża się w uczynkach służby, odrzucając wszystko, co przeszkadza.

Jeszcze niezdecydowany, powiedziałeś mi: Jak wyraźnie odczuwam momenty, kiedy Pan domaga się ode mnie czegoś więcej! — Mogłem ci tylko przypomnieć: zapewniałeś mnie przecież, że jedynym twoim pragnieniem było utożsamienie się z Jezusem; dlaczego się teraz opierasz?

Życie Jezusa Chrystusa, jeśli jesteśmy Mu wierni, w jakiś sposób powtarza się w każdym z nas, zarówno w naszym rozwoju wewnętrznym — w uświęceniu — jak też w zachowaniu zewnętrznym.

— Dziękuj Mu za Jego dobroć.

Posłuchaj z ust Jezusa owej przypowieści, którą podaje św. Jan w swojej Ewangelii: Ego sum vitis, vos palmites — Ja jestem krzewem winnym, wy latoroślami. Już masz w wyobraźni, w umyśle, całą przypowieść. I widzisz, że latorośl oderwana od pnia, od winnego krzewu, nie nadaje się do niczego, nie okryje się owocami; podzieli los uschłego patyka, który będą deptać ludzie lub zwierzęta bądź który zostanie wrzucony do ognia…

— Ty jesteś latoroślą: wyciągnij z tego wszystkie konieczne wnioski.

Latorośle złączone z winnym krzewem dojrzewają i przynoszą owoce.

— Co powinniśmy zrobić, ty i ja? Przylgnąć mocno, za pośrednictwem Chleba i Słowa, do Chrystusa, który jest naszym winnym krzewem… powtarzając Mu słowa miłości przez cały dzień. Tak czynią zakochani.

Powiedz powoli Nauczycielowi: Panie, pragnę tylko Tobie służyć! Pragnę tylko spełniać swoje obowiązki i kochać Cię swoją rozkochaną duszą! Pozwól mi odczuć u mego boku Twoje prężne kroki. Ty bądź moim jedynym oparciem!

— Powiedz Mu to powoli… i powiedz Mu to naprawdę!

— Synu, gdzież jest ten Chrystus, którego dusze szukają w tobie? W twojej pysze? W twojej chęci narzucania się innym? W ułomnościach charakteru, których nie chcesz pokonać? W twoim uporze…? Czyż w tym jest Chrystus? — Nie! — Zgoda, musisz mieć własną osobowość, ale powinieneś dążyć do utożsamienia swojej osobowości z Chrystusem.

Święty Józefie, Ojcze i Panie nasz, najczystszy, nieskalany, który godzien byłeś nosić Dzieciątko Jezus w swoich ramionach, myć Je i obejmować, naucz nas obcować ze swoim Bogiem, być czystymi, godnymi stania się drugimi Chrystusami. I pomóż nam postępować jak Chrystus i nauczać boskich dróg — ukrytych i świetlanych — mówiąc ludziom, że mogą na ziemi ciągle mieć nadzwyczajną skuteczność duchową.