Zestawienie punktów

Nie wstydź się, gdy odkryjesz, że masz w sercu fomes peccati — skłonność do zła, która towarzyszyć ci będzie przez całe życie, gdyż nikt nie jest wolny od tego balastu.

Nie wstydź się, gdyż Pan, który jest wszechmogący i miłosierny, dał nam wszystkie właściwe środki, aby pokonać tę skłonność: sakramenty, pobożne życie, uświęcanie pracy.

— Stosuj je wytrwale, gotów zaczynać stale od nowa, nie upadając na duchu.

Panie, wyzwól mnie ode mnie samego!

Niezatarta pamięć łask otrzymanych od Boga powinna stanowić zawsze mocny bodziec, zwłaszcza w czasie utrapienia.

Jest tylko jedna śmiertelna choroba, jeden jedyny fatalny błąd: pogodzić się z klęską, nie umieć walczyć w duchu dzieci Bożych. Jeśli brakuje tego osobistego wysiłku, dusza ulega paraliżowi i obumiera samotnie, niezdolna do wydania owoców…

— Przez takie tchórzostwo człowiek zmusza Pana do powtórzenia słów, które usłyszał On od chromego w sadzawce: hominem non habeo! — nie mam człowieka!

— Jakiż to byłby wstyd, gdyby Jezus nie znalazł w tobie mężczyzny (kobiety) — jakiego oczekuje!

Nam, et si ambulavero in medio umbrae mortis, non timebo mala — Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę. Ani moja nędza, ani kuszenie nieprzyjaciela nie powinny mnie martwić, quoniam tu mecum es — bo Pan jest ze mną.

Nigdy nie trać ducha, gdyż Pan jest zawsze gotów udzielić ci łaski niezbędnej do tego nowego nawrócenia, którego potrzebujesz, by postępować naprzód w dziedzinie nadprzyrodzonej.

Ćwicz się w cnocie nadziei i wytrwaj — ze względu na Boga, choćby cię to kosztowało — w wykonywaniu do końca swojej pracy, z przekonaniem, że twój wysiłek nie jest bezużyteczny w oczach Pana.

Oczekujesz zwycięstwa, końca walki… a nie nadchodzą? — Dziękuj Panu tak, jakbyś osiągnął już ten cel, i ofiaruj Mu swoją niecierpliwość: vir fidelis loquetur victoriam — człowiek wierny śpiewać będzie radość zwycięstwa.