Zestawienie punktów

Pośród tak wielkiego egoizmu, tak wielkiej obojętności — kiedy każdy zajmuje się swoimi sprawami! — przypominają mi się te drewniane osiołki, silne, dzielne, które biegną truchtem po stole… — Jeden z nich stracił nogę. Lecz biegł dalej, ponieważ opierał się na innych.

Zrozumiałem cię dobrze, kiedy stwierdziłeś: “Zdecydowanie nie sięgam nawet poziomu osiołka… osiołka, który był tronem Jezusa wjeżdżającego do Jerozolimy; jestem raczej szmatą w stosie brudnych gałganów, którymi wzgardzi najbiedniejszy szmaciarz”. Lecz ja ci odpowiedziałem: “Przecież Pan cię wybrał i chce, żebyś był Jego narzędziem. Dlatego fakt, że postrzegasz siebie jako takiego nędzarza, powinien posłużyć ci jako jeszcze jeden powód, by dziękować Bogu za Jego wezwanie”.

Jakże wspaniale pasują do dzieci Bożych te słowa św. Ambrożego! Mówi on o osiołku przywiązanym do oślicy, którego Jezus potrzebował na swój triumfalny wjazd do Jerozolimy, i dodaje: “Tylko rozkaz Pana mógł go odwiązać. Uwolniły go ręce apostołów. Do podobnego czynu potrzebne są odpowiedni styl życia i szczególna łaska. Bądź ty także apostołem, abyś mógł wyzwolić uwięzionych”.

— Pozwól, że skomentuję ci ten tekst jeszcze raz: ileż to razy, z polecenia Jezusa, będziemy musieli rozwiązywać pęta dusz, bo On ich potrzebuje do swojego tryumfu! Niech nasze ręce będą rękami apostoła, a także nasze czyny i nasze życie… Wówczas Bóg użyczy nam także łaski apostoła, byśmy mogli rozrywać kajdany więźniów.