Zestawienie punktów
Boże mój, widzę, że nie przyjmę Cię jako swojego Zbawiciela, jeśli nie uznam Cię jednocześnie za Wzór. — Skoro więc chciałeś być biedny, daj mi umiłować święte ubóstwo. Moje postanowienie to — z Twoją pomocą — żyć i umrzeć ubogim, choćbym miał do dyspozycji miliony.
Serce, które w sposób nieuporządkowany kocha rzeczy tego świata, jest jakby związane łańcuchem bądź “delikatną niteczką”, która nie pozwala mu wzlecieć ku Bogu.
Nie kieruj serca ku rzeczom przemijającym: naśladuj Chrystusa, który dla nas stał się ubogi i nie miał gdzie skłonić głowy. — Proś Go, by udzielił ci łaski prawdziwego oderwania pośród świata, bez wymówek.
Kto szczerze żyje wiarą, wie, że dobra doczesne są środkami, i posługuje się nimi wielkodusznie, w sposób heroiczny.
To zrozumiałe, że musisz posługiwać się ziemskimi środkami. — Lecz dokładaj wszelkich starań, by być oderwanym od wszystkiego, co ziemskie, używać tego wyłącznie po to, by służyć Bogu i ludziom.
Pragnij gorąco, by nasza dobra i nieunikniona siostra — śmierć — kiedy nadejdzie, by wyświadczyć ci przysługę zaprowadzenia cię przed oblicze Boga, nie zastała cię przywiązanym do czegokolwiek tutaj na ziemi!
Wydrukowano z https://escriva.org/pl/book-subject/forja/26628/ (02-05-2024)