Zestawienie punktów

Powinieneś zachowywać się jak płonący żar, który zapala wszystko, gdziekolwiek się znajdzie, a przynajmniej staraj się podnosić temperaturę duchową tych, którzy cię otaczają, zachęcając ich do prowadzenia intensywnego życia chrześcijańskiego.

W wolności i zgodnie ze swoimi upodobaniami lub zdolnościami działaj aktywnie i skutecznie w prawych stowarzyszeniach publicznych bądź prywatnych w swoim kraju, napełniając je duchem chrześcijańskim: te organizacje nigdy nie są obojętne dla doczesnego i wiecznego dobra ludzi.

Należy śmiało przeciwstawiać się tym wiodącym do zguby “wolnościom”, córkom libertynizmu, wnuczkom złych namiętności, prawnuczkom grzechu pierworodnego… pochodzącym, jak widać, w prostej linii od diabła.

Dziecko Boże — ty! — nie powinno się lękać życia w środowisku — zawodowym, społecznym… — które jest mu właściwe: nigdy nie jest samo! — Bóg, nasz Pan, który zawsze ci towarzyszy, udzieli ci środków, byś był Mu wierny i byś innych prowadził do Niego.

Jako dziecko Boga i dzięki Jego łasce powinieneś być mężczyzną mocnym — czy kobietą mocną — w pragnieniach i w czynach. — Nie jesteśmy roślinami w cieplarni. Żyjemy pośród świata i musimy znosić wszystkie wiatry, upał i mróz, deszcze i huragany… ale wierni Bogu i Jego Kościołowi.

Intrygi, godne pożałowania komentarze — na miarę podłego serca, które je robi — tchórzliwe obmowy… Ta scena powtarza się niestety w różnych środowiskach: ani nie pracują, ani nie pozwalają pracować. Rozważ powoli te wersety psalmu: “Boże mój, dla braci moich stałem się obcy i cudzoziemcem dla synów mej matki, bo gorliwość o dom Twój mnie pożera i spadły na mnie obelgi uwłaczających Tobie” — i pracuj dalej.

Już to powiedział Nauczyciel: obyśmy my, synowie światłości, w czynieniu dobra postępowali co najmniej z takim samym zaangażowaniem i uporem, z jakim poświęcają się swojemu dziełu synowie ciemności!

— Nie skarż się: raczej pracuj, aby zagłuszyć zło obfitością dobra!

Żaden katolik — mężczyzna czy kobieta — nie może zapominać o tej przewodniej idei: naśladować Jezusa we wszystkich środowiskach i nie odrzucać nikogo.

Obecność i świadectwo dzieci Bożych w świecie ma służyć temu, by pociągać za sobą, a nie dać się pociągnąć innym; by wprowadzać własną atmosferę — atmosferę Chrystusa — a nie ulegać cudzej.