Zestawienie punktów

Nasz Pan dał nam sposób w Opus Dei, aby Krzyż, który On sam nam nakłada — lub pozwala okolicznościom, rzeczom lub ludziom nakładać na nas — aby Krzyż, który On dla nas przygotował, nie był ciężki. Ten sposób polega na umiłowaniu Krzyża Chrystusa, na niesieniu Krzyża spokojnie, samemu, nie pozwalając mu upaść, nie ciągnąc go za sobą. Polega na przyjęciu przeciwieństw, niezależnie od tego, jakie są — wewnętrzne i zewnętrzne — i na świadomości, że wszystko to ma swój koniec i że wszystko to jest cudownym skarbem. Kiedy naprawdę chodzi o Krzyż Chrystusa, ten Krzyż nie jest już ciężki, ponieważ nie jest już nasz: nie jest już mój, ale Jego, a On niesie go ze mną. W ten sposób, dzieci, nie ma cierpienia, które nie zostałoby szybko przezwyciężone i nie będzie nikogo, kto mógłby odebrać nam pokój i radość.

Diligam te, Domine, fortitudo mea!¹: Miłuję Cię, Panie, Mocy moja: Quia tu es, Deus, fortitudo mea². Spoczywam w Tobie! Nic nie mogę uczynić ani wielkiego, ani małego — nie ma rzeczy małych, jeśli czynię je z Miłości — jeśli Ty mi nie pomożesz! Ale jeśli włożę w to moją dobrą wolę, potężne ramię Boga przyjdzie, aby wzmocnić, złagodzić, podtrzymać, unieść ten ból; i ten ciężar już nas nie przytłoczy.

Pomyślcie o tym, moje dzieci; pomyślcie o okolicznościach, które otaczają każdego z was. I wiedzcie, że lepiej nam służą te rzeczy, które pozornie nie idą, które są nam przeciwne i kosztują nas, niż te, które wydają się iść bez wysiłku. Jeśli nie mamy jasności co do tej zasady, pojawia się zamieszanie i dyskomfort. Z drugiej strony, jeśli mamy całą tę duchową mądrość w ręku, akceptując wolę Bożą — nawet jeśli jest to trudne — w tych konkretnych okolicznościach, kochając Jezusa Chrystusa i wiedząc, że jesteśmy współodkupicielami z Nim, nie zabraknie nam jasności, siły do wypełnienia naszego obowiązku: pogody ducha.

Powiedz Jezusowi razem ze mną: Panie, jedyne czego chcemy to służyć Tobie, chcemy tylko wypełniać nasze szczególne obowiązki i kochać Cię jak zakochani! Spraw, abyśmy poczuli, że kroczysz tuż przy nas. Bądź naszym jedynym wsparciem. Nic nie może pozbawić was pokoju, moje dzieci. Jeśli żyjecie z taką ufnością, nic nie może odebrać wam radości. Nikt nie może zachwiać naszego spokoju. W życiu wszystko można naprawić oprócz śmierci, a śmierć jest dla nas Życiem.

Tak Bóg chciał, aby narodziło się nasze Dzieło, dzieci mojej duszy. Tak wykiełkował duch Opus Dei. Rozważając waszą i moją małość oraz Jego wielkość; myśląc, że my jesteśmy niczym, a On jest wszystkim; że my nic nie możemy, a On może wszystko; że my nic nie wiemy, a On jest Mądrością; że my jesteśmy słabi, a On jest siłą: Quia Tu es, Deus, fortitudo mea!¹⁹.

Przy jakiejś okazji dobrze będzie, jeśli będziesz spokojnie rozmyślał nad tymi Bożymi słowami, które napełniają duszę zachwytem i pozostawiają w niej smak plastra miodu: Redemi te, et vocavi te nomine tuo: meus es tu!²⁰; Odkupiłem cię i nazwałem po imieniu: jesteś mój! Nie okradajmy Boga z tego, co do Niego należy. Bóg, który umiłował nas do tego stopnia, że oddał za nas swoje życie, i który elegit nos in Ipso ante mundi constitutionem, ut essemus sancti et immaculati in conspectu eius²¹: który wybrał nas przed wiecznością, przed stworzeniem świata, abyśmy zawsze byli w Jego obecności; i który nieustannie oferuje nam okazje do poświęcenia i oddania siebie.

Na wypadek, gdybyśmy mieli jeszcze jakieś wątpliwości, mamy inne Jego słowa: Non vos me elegistis — nie wyście mnie wybrali — sed ego elegi vos, et posui vos, ut eatis — ale ja was wybrałem, abyście szli daleko w świat — et fructum afferatis — i przynosili owoce: już je przynosicie — et fructus vester maneat²², a owoce waszej pracy jako dusz kontemplacyjnych pozostaną obfite. A więc wiara, moje dzieci, wiara nadprzyrodzona!

Wczoraj byłem poruszony, gdy usłyszałem o japońskim katechumenie nauczającym katechizmu innych, którzy jeszcze nie poznali Chrystusa. I zawstydziłem się. Potrzebujemy więcej wiary, więcej wiary. A wraz z wiarą, kontemplacji i więcej aktywności apostolskiej. Oto, co czytamy dzisiaj w Brewiarzu: Adversarius elevandus sit contra omne quod dicitur Deus et colitur; ita ut audeat stare in templo Dei, et ostendere quod ipse sit Deus²³; Przeciwnik powstanie przeciwko wszystkiemu, co nazywa się Bogiem i jest czczone, ośmielając się nawet stanąć w świątyni Boga i pokazać się tak, jakby był Bogiem. Od wewnątrz chcą zniszczyć wiarę ludzi! Od wewnątrz próbują sprzeciwić się Bogu!

Na zakończenie powiem za świętym Pawłem do Kolosan: Non cessamus pro vobis orantes…; „nie przestajemy modlić się za was i prosić, abyście napełnieni byli poznaniem woli Bożej we wszelkiej mądrości i pojmowaniu duchowym”²⁴. Kontemplatycy, obdarzeni darami Ducha Świętego, ut ambuletis digne Deo per omnia placentes… „abyście też postępowali w sposób godny Boga, podobając Mu się we wszystkim, przynosząc owoc przez każdy dobry uczynek i wzrastając w poznawaniu Boga. A umocnieni wszelką mocą według potęgi chwały Jego, ku wszelkiej cierpliwości i stateczności z radością, dzięki czyńcie Bogu Ojcu, że nas uczynił godnymi, abyśmy się stali uczestnikami dziedzictwa świętych w światłości. Bóg wybawił nas z mocy ciemności i przeniósł do Królestwa Syna umiłowania swego”²⁵.

Niech Matka Boża i nasza Matka nas strzeże, aby każdy z was i każdy z waszych braci i sióstr, całe Dzieło, mogli służyć Kościołowi w pełni wiary, darami Ducha Świętego i życiem kontemplacyjnym. Każdy w swoim stanie i w wypełnianiu właściwych mu obowiązków. Każdy w swoim fachu i zawodzie oraz w wypełnianiu obowiązków swojego stanowiska i zawodu, może z radością służyć Oblubienicy Chrystusa, w miejscu, w którym Pan go umieścił. Zawsze trzeba być świadomym sztuczek tych, którzy próbują oszukać dusze fałszywymi teoriami, często trudnymi do odkrycia, a czasem łatwymi do zdemaskowania. Są to ludzie, którzy nazywają siebie teologami, ale nimi nie są: mają tylko technikę mówienia o Bogu i nie wyznają Go ani ustami, ani sercem, ani życiem.