Zestawienie punktów

Nasze działanie to wielka katecheza

Pogłębiając znajomość naszego powołania, rozważając wartość i możliwości tego naszego szczególnego sposobu niesienia ewangelicznego przesłania ludziom, rzuca się w oczy, moje Córki i moi Synowie, że całe Dzieło jest odpowiednikiem wielkiej katechezy, prowadzonej w sposób żywy, prosty i bezpośredni w sercu społeczeństwa świeckiego.

Prawdziwie potrzebny jest ten apostolat doktrynalny, nawet w grupach społecznych i w krajach o starej tradycji chrześcijańskiej, gdzie ignorancja religijna rośnie z dnia na dzień. Można powiedzieć, że największym wrogiem Boga - ponieważ kocha się Boga po poznaniu Go - jest ignorancja: źródło tak wielu zła i wielka przeszkoda dla zbawienia dusz.

To, co mówi nam Pismo — nawet nie słyszeliśmy, że istnieje Duch Święty⁸² — to wciąż żywy obraz braku wyraźnej nauki w umyśle wielu ludzi, wielu chrześcijan: osób słabo wykształconych i tych, które cieszą się sławą mędrców w naukach humanistycznych, ludzi posiadających prestiż, w swoim zawodzie albo którzy pełnią funkcje związane z władzą.

Wraz z ignorancją rodzi się natomiast zamieszanie, wspierane poza tym wszystkimi środkami komunikacji ustnej i pisemnej — środkami szybkimi, powierzchownymi — przez wrogów Kościoła albo przez osoby nieroztropne, poprzez inicjatywy, wyrażenia i zwyczaje, pozornie nieszkodliwe, ale które zawierają błąd albo prowadzą do błędu.

Tak jak pomaganie chorym, biednym jest materialną jałmużną, tak pomaganie biednym w doktrynie jest również jałmużną: duchową miłością, którą musimy rozdawać w odpowiednim czasie, z pełnymi rękami.

Zdrowa nauka musi być przekazana, aby utopić zło w obfitości dobra. Prawda nie może być artykułem luksusowym⁸³ ^[15]. Trzeba obficie siać pośród wiernych dobrą naukę, pewną doktrynę — z przekonaniem, że to co proponuje Magisterium jako prawdę wiary, pozostanie niewzruszone — dopuszczając wolność i ucząc jej w odniesieniu do tego, co podlega opinii.

Trzeba ją siać, moje Dzieci, z jasnością, bez dwuznaczności, dlatego że nie możemy pozwolić, żeby rządził praktyczny sceptycyzm — prawda jest jedna. Przy pomocy daru języków — zwykle mówię Wam to, wspominając z radością przyjście Ducha⁸⁴ — że umie się zawsze dostosować do warunków, do zdolności i do wykształcenia tego, kto słucha, i że jest owocem odpowiedniego przygotowania tego, kto mówi, oraz miłości i wiary, z jaką realizuje to zadanie apostolskie⁸⁵.

Dzieło odpowiada na wasze pragnienie ciągłego dokształcania się, na wasz zapał do nauki, zapewniając wam, w stopniu i w sposób wymagany przez osobiste okoliczności każdego z was, dokładną znajomość dogmatów i moralności, Pisma Świętego i liturgii, historii i prawa Kościoła, abyście mogli łatwiej podnieść waszą ludzką wiedzę na poziom nadprzyrodzony i przekształcić ją w narzędzie apostolstwa.

Musicie jednak nabyć również odpowiednie przygotowanie zawodowe — każdy takie, jakie jest właściwe dla jego zajęcia w społeczeństwie, jego pracy umysłowej lub fizycznej — żeby móc skutecznie realizować to apostolstwo doktryny za pośrednictwem Waszej osobistej działalności, Waszej codziennej pracy.

Praca nie będzie mogła być uświęcana, jeżeli nie wykonuje się jej też z ludzką doskonałością. I bez tej ludzkiej doskonałości z trudem — żeby nie powiedzieć: w ogóle — będzie można osiągnąć niezbędny prestiż zawodowy, katedrę, z której będzie się uczyć innych uświęcania tej pracy i dostosowania życia do wymogów wiary chrześcijańskiej.