Zestawienie punktów

Kiedy ustami Jeremiasza Pan przepowiada przyszłe wyzwolenie narodu hebrajskiego, który przebywa na wygnaniu; i ukazuje, że jeżeli przedtem wyprowadził ich z Egiptu, teraz wyprowadzi ich sługi de terra Aquilonis et de cunctis terris — z ziemi północnej i ze wszystkich ziem²⁴, myślę, że będzie wiele powołań do Dzieła Bożego, bardzo różnorodnych. Pan przyprowadzi je ze wszystkich warstw społecznych, posiadających wszelkie talenty, spośród tych, którzy są na górze i tych, którzy są na dole i — jak ponownie mówi Jeremiasz — spośród tych, którzy są we wnętrzu ziemi.

Posłuchajcie proroka: Oto posyłam po wielu rybaków — wyrocznia Pana — by ich wyłowili, a następnie poślę wielu myśliwych, by polowali na nich na wszystkich górach i na wszystkich pagórkach, i we wszystkich rozpadlinach skalnych. Albowiem oczy moje patrzą na wszystkie ich drogi²⁵.

Jesteśmy narzędziami w ręku Boga, qui omnes homines vult salvos fieri — który pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni²⁶. Moje dzieci, przez prawdziwie kontemplacyjną formację naszego ducha, powinny odczuwać wewnątrz duszy potrzebę poszukiwania Boga, odnajdowania Go i obcowania z Nim zawsze, wielbiąc Go z miłością pośród trudów swojej codziennej pracy, która jest ziemską troską, ale oczyszczoną i podniesioną do porządku nadprzyrodzonego. Muszą również odczuwać potrzebę przeobrażania całego swojego życia w apostolstwo, które wypływa z duszy, żeby przekładać się na uczynki zewnętrzne: Caritas mea cum omnibus vobis in Christo Iesu — miłość moja z wami wszystkimi w Chrystusie Jezusie²⁷.

Apostolstwo jest służbą

To jest mój duch i taki ma być Wasz duch, moje Córki i moi Synowie. Do Dzieła nie przychodzicie, by czegoś szukać. Przychodzicie, by się oddać; z miłości do Boga zrezygnować z wszelkich osobistych ambicji. Każdy musi coś porzucić, jeżeli chce być skuteczny w naszym Dziele i pracować tak, jak Bóg tego od nas żąda, niczym wierny osiołek, ut iumentum! Jedyną ambicją wiernego osiołka jest służyć, być użytecznym. Jedyną nagrodą, jakiej oczekuje, jest ta, którą obiecał Bóg: quia tu reddes unicuique iuxta opera sua — bo Ty każdemu oddasz według jego czynów¹³⁷, Pan nagradza każdego według jego uczynków.

Moje umiłowane Dzieci, jesteście w Dziele, ponieważ Pan umieścił w Waszym sercu czyste i hojne pragnienie służby, prawdziwą gorliwość sprawiającą, że jesteście gotowi do wszelkiego poświęcenia, pracy w milczeniu dla Kościoła bez poszukiwania jakiegokolwiek ludzkiego wynagrodzenia. Napełniajcie się tymi szlachetnymi ambicjami, wzmacniajcie w Waszym sercu świętą gotowość, dlatego że ilość pracy jest niezmierzona.

Powinniśmy prosić Boga, Naszego Pana, żeby powiększał nasze gorące pragnienie służby, gdyż messis quidem multa, operarii autem pauci — żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało¹³⁸; morze pracy apostolskiej nie ma brzegów, a na świecie jest tak niewiele dusz, które chciałyby służyć! Rozważajcie, co by się stało, gdybyśmy my, którzy chcemy służyć, nie oddali się w pełni tej służbie.

Moje Dzieci, nasze życie jest krótkie. Mamy mało czasu, żeby żyć na ziemi, kiedy to możemy świadczyć tę służbę Bogu. Poeta mówi: rodzimy się, gdy pojawia się błyskawica, umieramy zaś, gdy jeszcze trwa jej blask, jakże krótkie jest życie!¹³⁹ Lepiej ujmuje to Psalmista: homo, sicut foenum dies eius, tamquam flos agri, sic efflorebit — dni człowieka są jak trawa, kwitnie jak kwiat na polu¹⁴⁰; który rodzi się z pierwszym pocałunkiem słońca i nocą więdnie. Dlatego św. Paweł mówi nam: tempus breveest — czas jest krótki¹⁴¹; nieomal nie mamy czasu!

Apostolstwo jest służbą. Jedynie naszymi siłami nie możemy zdziałać niczego na niwie nadprzyrodzonej, ale będąc narzędziami Boga, możemy wszystko — omnia possum in eo, qui me confortat — wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia¹⁴², dlatego że to On nakazał w swojej dobroci używania tych niezdatnych narzędzi. A zatem apostoł nie ma innego celu niż pozwolić działać Panu, stawać się gotowym, żeby Bóg wypełnił — za pośrednictwem stworzeń, za pośrednictwem wybranej duszy — swoje zbawcze dzieło.

Apostołem jest chrześcijanin, który czuje się wszczepiony w Chrystusa, utożsamia się z Chrystusem przez Chrzest, jest uzdolniony do walki za Chrystusa przez Bierzmowanie, powołany do służby Bogu swoim działaniem w świecie przez uczestnictwo w królewskich, prorockich i kapłańskich zadaniach Chrystusa, które czyni go zdatnym do prowadzenia ludzi ku Bogu, do nauczania ich prawdy Ewangelii i współodkupiania ich modlitwą i pokutą.

Chrześcijanin gotowy do służby jest przewodnikiem, nauczycielem i kapłanem swoich braci, ludzi, będąc dla nich drugim Chrystusem — alter Christus, albo lepiej, jak Wam zwykle mówię, ipse Christus — samym Chrystusem. Podkreślam jednak, że chodzi o wykonywanie pracy osobistej, o to, żeby nie mieć własnych ambicji. Chodzi o służbę Chrystusowi, żeby On działał, a także o służbę ludziom, ponieważ Chrystus nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć — non venit ministrari, sed ministrare¹⁴³.