Zestawienie punktów

Bezwyznaniowość. Neutralność. – Stare mity, które wciąż próbują się odradzać.

Czy zadałeś sobie kiedyś trud, by zastanowić się nad tym, jakim absurdem jest „zostawianie za drzwiami” swojej katolickiej postawy przy wstępowaniu na uniwersytet lub do związku zawodowego, do grona uczonych albo do parlamentu – tak, jak zostawia się w szatni kapelusz?

Jeżeli piastujesz jakiś urząd, z pełnienia tej funkcji wynikają zarówno pewne prawa, jak i obowiązki.

– Zbaczasz ze swojej drogi apostolskiej, jeżeli przy okazji – lub pod pretekstem – jakiejś religijnej działalności nie spełniasz obowiązków tego urzędu. W ten sposób bowiem stracisz swój prestiż zawodowy, który jest twoim „haczykiem rybaka ludzi”.

Zgadzam się, że więcej zdziałasz jedną przyjacielską rozmową lub poufnym zwierzeniem, niż wygłaszając przemówienia – widowisko, widowisko! – w miejscu publicznym do tysięcy osób.

A jednak – jeśli trzeba wygłosić przemówienie – to je wygłoś!

Pilną sprawą jest rechrystianizacja rozrywek i panujących zwyczajów. – Pilną sprawą jest, by publiczne widowiska nie były skazane na jedną z dwóch skrajności: albo nijakość, albo bezbożność.

Módl się do Pana, aby znaleźli się tacy, co zabiorą się do tego pilnego dzieła – można by je określić mianem „apostolstwa rozrywki”.