Zestawienie punktów

Miej cześć i szacunek dla świętej liturgii Kościoła i jej poszczególnych ceremonii. – Wypełniaj je wiernie. – Czyż nie widzisz, że my, biedni ludzie, potrzebujemy, aby nawet to, co najwznioślejsze i najszlachetniejsze, docierało do nas poprzez zmysły?

Powiedziano kiedyś, że Kościół śpiewa, gdyż sama mowa nie wystarczyłaby mu do modlitwy. – Jako chrześcijanin – i to chrześcijanin wybrany – powinieneś nauczyć się śpiewu liturgicznego.

„Trzeba śpiewać, dużo śpiewać!” – mawiała pewna zakochana dusza, widząc, jakich cudów dokonuje Bóg poprzez jej posługę.

– Powtarzam ci tę radę: śpiewaj! Niech w melodiach wyrazi się twój wdzięczny zachwyt wobec Boga.

Czyż nie jest dziwne to, że wielu chrześcijan, którzy są powolni, a nawet uroczyści w życiu towarzyskim (nie śpieszy im się), w niezbyt aktywnym życiu zawodowym, przy posiłku i w odpoczynku (tu również im się nie śpieszy), czuje się ponaglanych i przynagla kapłana, by skrócił czas poświęcony Najświętszej Ofierze Ołtarza?

Widziałeś, jak odprawiałem Mszę Świętą przy nagim ołtarzu, pozbawionym wszelkich ozdób. Wielki krucyfiks. Proste, surowe świeczniki. Grube woskowe świece, wznoszące się jedna za drugą coraz wyżej, aż do wysokości krzyża. Front ołtarza w liturgicznym kolorze dnia. Obszerny ornat. Szeroki, bogaty kielich prostego kształtu. Bez świateł elektrycznych, których zresztą wcale nam nie brakowało.

– A jednak trudno ci było opuścić kaplicę, tak dobrze się w niej czułeś. Czy widzisz, jak prowadzi do Boga, jak do Niego przybliża zachowanie rygoru w liturgii?