Zestawienie punktów

Oddalaj od siebie owe niepotrzebne myśli, przez które – w najlepszym razie – tracisz czas.

Wiara, radość, optymizm. – Ale nie naiwne zamykanie oczu na rzeczywistość.

Jesteś rozczarowany. – Przychodzisz przygnębiony. Właśnie otrzymałeś dobrą nauczkę od ludzi! – Epatowali życzliwością, gdy sądzili, że ich nie potrzebujesz. Już samo prawdopodobieństwo, że mieliby cię wesprzeć finansowo – tych kilka nędznych groszy! – zamieniło ich przyjaźń w obojętność.

– Ufaj wyłącznie Bogu i tym, którzy – ze względu na Niego – są z tobą zjednoczeni.

W przedsięwzięciach apostolskich dobrze jest – to obowiązek – brać pod uwagę ziemskie środki, jakimi dysponujesz (2+2=4), ale nigdy nie zapominaj, że – na szczęście! – powinieneś też uwzględnić jeszcze jeden składnik: Bóg+2+2…

Nie rezygnuj z pracy z braku narzędzi; zaczyna się tak, jak można. – A później funkcja wytwarza potrzebny organ. Niektórzy z tych, co się nie nadawali, okazują się zdolni do pracy. Innych poddaje się zabiegom chirurgicznym, choćby bolało (jak dobrze przeprowadzali takie „operacje” święci!) – i prowadzi się dzieło dalej.

A ty znowu… Że coś tam powiedzieli, że coś napisali… Przychylnie, krytycznie… Z dobrą czy mniej dobrą wolą… Niedopowiedzenia i oszczerstwa, pochwały i zachwyty… bzdury i trafne opinie…

– Nie bądź głupi! Gdy idziesz prosto do celu, z głową i sercem przepełnionymi Bogiem, cóż cię obchodzi szum wiatru czy granie świerszcza, porykiwania, warczenie czy rżenie…?

– A zresztą… to nieuniknione: nie próbuj powstrzymać wiatru.

Osłabienie fizyczne. Jesteś… rozbity. – Odpocznij. Ogranicz swoją aktywność zewnętrzną. – Poradź się lekarza. Bądź posłuszny i przestań się tym przejmować.

Wkrótce powrócisz do dawnego trybu życia i – jeśli będziesz wierny – poprawisz swoją pracę apostolską.

Jakże mnie rozbawiło, a potem zastanowiło to niby banalne stwierdzenie, które od ciebie usłyszałem: „Ja… zawsze wbijam gwoździe ostrym końcem”.