Zestawienie punktów

Powaga. – Porzuć fochy i czułostkowość płochej dziewczyny czy dziecka. – Niech twoja postawa zewnętrzna odzwierciedla spokój i ład twojego ducha.

Ta przesada i ta pretensjonalność nie pasują do ciebie: od razu widać, że są pozą. – Spróbuj przyjąć inną postawę przynajmniej wobec swojego Boga, wobec swojego kierownika duchowego i swoich braci; w ten sposób będzie między wami o jedną barierę mniej.

Okazujesz nadmiar czułości. – Mówię ci więc: miłość bliźniego – tak, zawsze. – Ale posłuchaj mnie uważnie, duszo apostolska, to inne uczucie, którym sam Pan napełnił twoje serce, należy tylko do Chrystusa i jest wyłącznie dla Niego. – A ponadto… czyż nie jest tak, że gdy otwierałeś choćby jeden rygiel swojego serca (a potrzebujesz siedmiu spustów), niejeden raz na nadprzyrodzonym widnokręgu pojawiał się cień wątpliwości… Wówczas, udręczony mimo czystości swoich intencji, pytasz sam siebie: „Czy nie posunąłem się zbyt daleko w okazywaniu uczuć?”.

Nie wystarczy, abyś był uczonym, oprócz tego, że jesteś dobrym chrześcijaninem. – Jeśli nie usuniesz chropowatości swojego charakteru, jeśli twój zapał i twoja wiedza będą nie do pogodzenia z dobrym wychowaniem, nie wyobrażam sobie, abyś mógł być świętym. – I chociaż jesteś uczonym, to – mimo całej twojej wiedzy – powinno się ciebie uwiązać u żłobu, jak muła.

Ten ton wyniosłości sprawia, że jesteś uciążliwy i antypatyczny; wystawiasz się na pośmiewisko i, co gorsza, pozbawiasz skuteczności swoją pracę apostolską.

Nie zapominaj, że nawet „miernoty” mogą się wymądrzać.

Twój brak doświadczenia prowadzi cię do zarozumiałości, do próżności, do zachowań, które według ciebie dodają ci ważności.

– Popraw się, proszę. Nawet będąc głupcem możesz dojść do kierowniczych stanowisk (widzieliśmy niejeden taki przypadek). Jeśli nie uświadomisz sobie, że brak ci zdolności osobistych, nie zechcesz też słuchać ludzi, którzy mają dar rady. – Aż strach bierze na samą myśl o szkodach, jakie spowodują wtedy twoje złe rządy.