Zestawienie punktów

Nie wątpię o twojej prawości. – Wiem, że działasz w obecności Bożej. Ale… jest jedno „ale”: twoje czyny obserwują – lub mogą obserwować – inne osoby, które osądzają tylko po ludzku… I trzeba dać im dobry przykład.

Jeżeli nie jesteś złym człowiekiem, a wyglądasz na takiego, to jesteś głupi. – A taka głupota – kamień zgorszenia – jest gorsza od bycia złym.

„Ale kiedy moje życie zderzy się ze zlaicyzowanym lub pogańskim otoczeniem, czy moja naturalność nie wyda się sztuczna?”– pytasz.

Odpowiadam: twoje życie niewątpliwie zderzy się z ich życiem, ale właśnie na tym zderzeniu, kiedy swoją wiarę będziesz potwierdzać czynami, polega naturalność, o którą cię proszę.

Wielu fałszywych apostołów mimo woli oddaje przysługę tłumom, ludziom, dzięki samej potędze nauki Jezusa, którą głoszą, mimo iż jej nie praktykują.

Ale takie dobro nie równoważy zła, wielkiego i niewątpliwego zła, wyrządzanego przez to, że zabijają dusze zdolne do przywództwa i apostolstwa, gdyż te ze wstrętem odwracają się od tych, co sami nie czynią tego, czego nauczają innych.

Dlatego też kto nie chce prowadzić spójnego życia, nigdy nie powinien stawać w pierwszym szeregu jako przywódca. Ani mężczyzna, ani kobieta.

Nonne hic est fabri filius? Nonne hic est faber filius Mariae? – Czyż nie jest On synem cieśli? Czyż nie jest to cieśla, syn Maryi?

– Bardzo możliwe, iż to, co mówili o Jezusie, powiedzą również o tobie, trochę ze zdumieniem, a trochę z szyderstwem, gdy „definitywnie” zapragniesz spełniać wolę Bożą, być narzędziem: „Ale… czyż nie jest to…?”.

– Zachowaj milczenie. I niech twoje dzieła potwierdzają twoją misję.

Niech cię nie boli to, że widzą twoje przywary. Obraza Boga i zły przykład, jaki możesz dawać – oto, co powinno napełniać cię bólem.

– A poza tym, niech wiedzą, jaki jesteś, i niech tobą pogardzają. – Nie smuć się, że jesteś niczym, gdyż dzięki temu Chrystus obdarzy cię wszystkim.

Dobre ziarno sieje się dobrym przykładem, a miłość wymaga, aby wszyscy wzięli udział w tym zasiewie.

Staraj się, aby obcując z tobą, nikt nie miał powodu, by wykrzyknąć tak, jak wołała – i nie bez racji – pewna osoba: „Mam tych cnotliwych ludzi powyżej uszu!”.