Pan nasz powiedział: Będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze (J 14,16). Uczniowie znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu, kiedy nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden (Dz 2,1-3).

Apostołowie napełnieni Duchem Świętym sprawiali wrażenie pijanych (Dz 2,13).

Potem Piotr w otoczeniu jedenastu Apostołów przemówił donośnym głosem. My, mieszkańcy stu krajów, słuchamy go. Każdy z nas słyszy go mówiącego w naszym ojczystym języku. Mówi nam o Jezusie Chrystusie, o Duchu Świętym i Bogu Ojcu.

O dziwo, nie kamienują go, ani nie wtrącają do więzienia, a spośród tych, którzy go słuchają, trzy tysiące nawraca się i przyjmuje chrzest.

Ty i ja, po pomaganiu Apostołom w udzielaniu chrztu, wysławiamy Boga Ojca za Jego Syna, Jezusa Chrystusa. I my także czujemy się upojeni Duchem Świętym.