Josemaría Escrivá Obras
81

Dwie ludzkie cnoty — pracowito¶æ i pilno¶æ — ³±cz± siê w jednej postawie: w d±¿eniu do wykorzystania talentów otrzymanych od Boga. S± cnotami dlatego, ¿e prowadz± nas do w³a¶ciwego zakoñczenia zaczêtych spraw. Praca bowiem — g³oszê to od roku 1928 — nie jest przekleñstwem, ani kar± za grzechy. Ksiêga Rodzaju mówi o pracy cz³owieka, zanim zbuntowa³ siê on przeciw Bogu. Zgodnie z planami Bo¿ymi cz³owiek mia³ pracowaæ od pocz±tku wspó³pracuj±c w ogromnym dziele stworzenia.

Cz³owiek pracowity wykorzystuje czas, który jest wiêcej ni¿ z³otem — jest chwa³± Boga! Czyni to, co powinien i jest w tym, co czyni nie z przyzwyczajenia czy dla zabicia czasu, lecz w wyniku starannej i wywa¿onej refleksjii. Dlatego jest staranny, sumienny, pilny. £aciñski odpowiednik s³owa pilnydiligens — pochodzi od diligo, czyli kocham, ceniê, wybieram w wyniku starannej rozwagi i uwagi. Nie jest pilny ten, kto siê spieszy, ale ten, kto pracuje z mi³o¶ci± i pieczo³owito¶ci±.

Pan nasz, doskona³y cz³owiek, obra³ dla siebie pracê r±k. Wykonywa³ j± z oddaniem i mi³o¶ci± przez wiêkszo¶æ lat spêdzonych na ziemi. Wykonywa³ swój zawód rzemie¶lnika w¶ród innych mieszkañców wioski i Jego dzia³anie, ludzkie i boskie zarazem, uczy nas, ¿e codzienne zajêcia nie s± zjawiskiem marginesowym, ale trzonem naszego u¶wiêcenia, ustawiczn± okazj± do spotkania z Bogiem, wys³awiania Go i wielbienia poprzez pracê naszego umys³u i naszych r±k.

Poprzedni Czytaj ca³y rozdzia³ Nastêpny