 |
78 |
 |
Kto potrafi byæ mê¿ny, nie bêdzie siê spieszy³, by zebraæ owoce swojej cnoty; jest cierpliwy. Mêstwo pozwala mu zasmakowaæ ludzkiej i boskiej cnoty cierpliwo¶ci. Przez swoj± wytrwa³o¶æ ocalicie wasze ¿ycie (£k 21, 19). Ow³adniêcie sw± dusz± zale¿y od cierpliwo¶ci, która w gruncie rzeczy jest korzeniem i stró¿em wszystkich cnót. Cierpliwo¶ci± zdobywamy nasze dusze, gdy¿ ucz±c siê panowaæ nad sob±, zaczynamy posiadaæ to, czym jeste¶my. I w³a¶nie cierpliwo¶æ sk³ania nas do wyrozumia³o¶ci wobec innych, wyp³ywaj±cej z przekonania, ¿e dusze, podobnie jak dobre wino, staj± siê lepsze z biegiem czasu.
|
 |
|
 |
 |
 |
|