W Dziejach Apostolskich opisana jest scena szczególnie mi droga, ponieważ daje nam jasny, zawsze aktualny przykład: Trwali oni w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach. W przekazie o życiu pierwszych naśladowców Chrystusa stale powtarza się taka oto charakterystyka: Wszyscy oni trwali jednomyślnie na modlitwie. Także kiedy Piotr został uwięziony za odważne głoszenie prawdy, postanawiają się modlić. Kościół modlił się za niego nieustannie do Boga.

Modlitwa była wówczas, podobnie jak teraz, jedyną bronią, najskuteczniejszym orężem prowadzącym do zwycięstwa w nieustających bataliach jakie toczymy w życiu wewnętrznym. Spotkało kogoś z was nieszczęście? Niech się modli!. A święty Paweł podsumowuje: nieustannie się módlcie — błagajcie niestrudzenie.