Josemaría Escrivá Obras
218

Cnota nadziei — pewno¶æ, ¿e Bóg nami kieruje w swej opatrzno¶ciowej wszechmocy, daj±c nam niezbêdne ¶rodki — mówi nam o sta³ej dobroci Boga wobec ludzi, wobec ciebie, wobec mnie. Bóg zawsze jest gotów s³uchaæ, gdy¿ s³uchanie nigdy Go nie mêczy. Interesuj± Go twoje rado¶ci, twoje sukcesy, twoja mi³o¶æ, a tak¿e twoje k³opoty, twoje cierpienia, twoje niepowodzenia. Dlatego nie pok³adaj w Nim nadziei jedynie w swej s³abo¶ci; zwracaj siê do swego Ojca Niebieskiego w okoliczno¶ciach korzystnych i niesprzyjaj±cych, uciekaj±c siê nieustannie pod Jego opiekê. Nie trzeba do tego wielkiej pokory, by uznaæ, ¿e jeste¶my nico¶ci±, ca³ym szeregiem zer; a przecie¿ ta ¶wiadomo¶æ zamienia siê w niezwyciê¿on± si³ê, je¶li te wszystkie nasze zera poprzedza Chrystus: jak¿e niezmierna liczba wtedy powstaje! Pan ¶wiat³em i zbawieniem moim: kogó¿ mam siê lêkaæ?.

Nauczcie siê dostrzegaæ Boga we wszystkim, pamiêtaæ o tym, ¿e On wci±¿ na nas czeka, ustawicznie nas widzi i chce, by¶my wiernie za Nim pod±¿ali, nie porzucaj±c naszego miejsca w ¶wiecie. Id¼my swoj± drog± z czujno¶ci± kochaj±cych, ze szczerym pragnieniem walki, by nie straciæ Jego blisko¶ci.

Poprzedni Czytaj ca³y rozdzia³ Nastêpny