Josemaría Escrivá Obras
143

Z powodów, w które nie muszê tutaj wchodziæ — ale które dobrze zna Jezus przewodz±cy nam z Tabernakulum — w swoim ¿yciu zosta³em doprowadzony do szczególnie g³êbokiej ¶wiadomo¶ci dzieciêctwa Bo¿ego. Do¶wiadczy³em szczê¶cia zanurzenia siê w sercu mojego Ojca, by siê poprawiæ, by siê oczy¶ciæ, by Mu s³u¿yæ, by rozumieæ wszystkich i wybaczaæ wszystkim na mocy Jego mi³o¶ci i mojego upokorzenia.

Dlatego chcia³bym teraz po³o¿yæ nacisk na konieczno¶æ naszej wewnêtrznej odnowy. Potrzeba, aby¶my razem, ty i ja, otrz±snêli siê z tej sennej s³abo¶ci, która tak ³atwo nas opanowuje, i na nowo u¶wiadomili sobie, w sposób g³êbszy i bardziej bezpo¶redni, sw± godno¶æ dzieci Bo¿ych.

Przyk³ad Jezusa, ca³a wêdrówka Chrystusa po owych wschodnich krainach, pomo¿e nam nasyciæ siê t± prawd±. Je¶li przyjmujemy ¶wiadectwo ludzi — g³osi dzisiejsze czytanie — to ¶wiadectwo Bo¿e wiêcej znaczy. A na czym polega ¶wiadectwo Bo¿e? Ponownie mówi ¶wiêty Jan: Popatrzcie, jak± mi³o¶ci± obdarzy³ nas Ojciec: zostali¶my nazwani dzieæmi Bo¿ymi: i rzeczywi¶ci nimi jeste¶my. Umi³owani, obecnie jeste¶my dzieæmi Bo¿ymi.

Stara³em siê w ci±gu wielu lat stale mocno opieraæ siê na tej radosnej rzeczywisto¶ci. Moja modlitwa zawsze by³a ta sama, chocia¿ zale¿nie od okoliczno¶ci zmienia³a siê jej tonacja. Mówi³em Bogu: Panie, Ty mnie tu postawi³e¶. Ty powierzy³e¶ mi to i tamto; a ja zdajê siê na Ciebie. Wiem, ¿e jeste¶ moim Ojcem, a zawsze widzia³em, ¿e ma³e dzieci ca³kowicie ufaj± swoim ojcom. Moje kap³añskie do¶wiadczenie potwierdza, ¿e z tego oddania siê w rêce Boga ro¶nie w duszy pobo¿no¶æ mocna, g³êboka i pogodna, która sprawia, ¿e cokolwiek siê czyni, czyni siê z czyst± intencj±.

Poprzedni Czytaj ca³y rozdzia³ Nastêpny