43

Jednym słowem: żąda się od kapłana aby nie przeszkadzał obecności Chrystusa w nim, szczególniej w tych momentach, w których dokonuje Ofiary Ciała i Krwi Pańskiej i kiedy, w imię Boga, w spowiedzi sakramentalnej, usznej i sekretnej, przebacza grzechy. Udzielanie tych dwóch sakramentów jest tak ważne w misji kapłana, że wszystko inne winno obracać się wokół tego. Inne zadania kapłańskie, takie jak wygłaszanie kazań i kształcenie w wierze, pozbawione byłyby podstawy gdyby nie zmierzało do nauczenia obcowania z Chrystusem, spotykania się z Nim w miłościwym trybunale Pokuty i do bezkrwawej odnowy Ofiary na Kalwarii, we Mszy Świętej.

Pozwólcie, że zatrzymam się jeszcze trochę, aby rozważyć tajemnicę Ofiary Świętej: skoro dla nas jest to korzeniem i źródło życia chrześcijańskiego, powinna tym być w sposób szczególny w życiu kapłana. Kapłan, który z winy własnej nie odprawiałby codziennie Świętej Ofiary Ołtarza okazywałby brak miłości Boga; byłoby to jak rzucenie w twarz Chrystusowi, że nie podziela się z Nim jego pragnienia Zbawienia, że nie rozumie się Jego niecierpliwości w bezbronnym oddawaniu się na pokarm rzeszom wiernych.

Ten punkt w innym języku