Miłość boga

Nie ma miłości ponad Miłość!

Sekret, który pozwala nadać znaczenie rzeczom najniższym, a nawet najbardziej upokarzającym, polega na tym, by kochać.

Dziecko. – Chory. – Czy nie odczuwasz chęci, aby pisać te słowa wielką literą?

Bo dla zakochanej duszy dzieci i chorzy to przecież On.

Jedno życie – jakże to mało do ofiarowania Bogu…!

Przyjaciel to skarb. – A zatem – Przyjaciel…! Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje.

Jezus jest twoim przyjacielem – Przyjacielem. – Z sercem ludzkim, jak twoje. – Z oczyma o najmilszym spojrzeniu, które płakały nad Łazarzem…

– A ciebie kocha tak samo jak Łazarza.

Boże mój, kocham Cię, ale… naucz mnie kochać!

Karać z Miłości. Na tym polega wyniesienie do poziomu nadprzyrodzonego kary wymierzanej tym, którzy na nią zasłużyli.

Z miłości do Boga, którego obrażono, kara ma służyć za pokutę; z miłości do bliźniego, ze względu na Boga, kara ma być uzdrawiającym lekarstwem – nigdy zemstą.

Wiedząc, że tak bardzo mnie kochasz, Boże mój… jakże mogłem jeszcze nie oszaleć?

W Chrystusie mamy wszystkie ideały: ponieważ On jest Królem, jest Miłością, jest Bogiem.

Panie, obym miał rozwagę i umiar we wszystkim… z wyjątkiem Miłości.

Jeżeli Miłość, nawet miłość ludzka, daje nam tyle pociechy na tym świecie, to czym dopiero będzie Miłość w niebie?

Cokolwiek czynione jest z Miłości, uwzniośla się i pięknieje.

Jezu, obym był ostatni we wszystkim… a pierwszy w Miłości.

Nie lękaj się Sprawiedliwości Boga. – Jego Sprawiedliwość jest tak samo godna podziwu i umiłowania, jak Jego Miłosierdzie: jedno i drugie jest dowodem Miłości.

Pomyśl o tym, co najpiękniejsze i największe na tej ziemi… co raduje rozum i inne władze… i co jest rozkoszą dla ciała i zmysłów…

Pomyśl o tym świecie i o innych światach lśniących wśród nocy: o całym wszechświecie. – Wszystko to, łącznie z zaspokojeniem szaleństw twojego serca, nie ma żadnej wartości, jest niczym, a nawet mniej niż niczym w porównaniu z moim – i twoim! – Bogiem: nieskończonym skarbem, drogocenną perłą, upokorzonym, ogołoconym, który uniżył się, przyjmując postać sługi – w stajence, gdzie zechciał się urodzić, w warsztacie Józefa, w Męce i w haniebnej śmierci… i w szaleństwie Miłości świętej Eucharystii.

Żyj Miłością, a zawsze zwyciężysz – choćbyś został zwyciężony – w każdym Navas i Lepanto1 twojej walki wewnętrznej.

Pozwól, aby z twojego serca wypływały strumienie Miłości i wdzięczności, gdy rozważasz, jak łaska Boża wydobywa cię codziennie z zasadzek zastawianych przez nieprzyjaciela.

Timor Domini sanctus. – Święta jest bojaźń Pana. – Bojaźń, która jest czcią, jaką syn otacza Ojca, a nigdy bojaźnią niewolnika, ponieważ twój Ojciec, Bóg, nie jest tyranem.

Żal z Miłości. – Bo On jest dobry. – Bo jest twoim Przyjacielem, który ofiarował za ciebie swoje Życie. – Bo całe dobro, jakie posiadasz, pochodzi od Niego. – Bo Go tak bardzo obraziłeś… Bo On ci przebaczył… On…! Tobie!!

– Płacz, mój synu, z żalu Miłości.

Gdyby jakiś człowiek umarł, żeby ocalić mnie od śmierci…!

– Umarł sam Bóg. A ja pozostaję obojętny.

Szaleńcze! – Sądziłeś, że jesteś sam w kaplicy biskupiej. A ja widziałem, jak składałeś pocałunki na każdym poświęconym przed chwilą kielichu i na każdej patenie, aby On je znalazł, gdy po raz pierwszy „zstąpi” do tych naczyń eucharystycznych.

Nie zapominaj, że Cierpienie jest kamieniem probierczym Miłości.

Przypisy
1

Navas de Tolosa – miejscowość w południowej Hiszpanii, gdzie w 1212 roku wojska chrześcijańskich królestw odniosły zwycięstwo nad muzułmanami; Lepanto – bitwa morska na Morzu Śródziemnym, w 1571 roku, między Turkami a chrześcijanami, w której ci ostatni odnieśli zwycięstwo (przyp. tłum.).

Odniesienia do Pisma Świętego
Ten rozdział w innym języku